Vandaag moest ik een operatie ondergaan. Ik zou mijn eileiders laten verwijderen. Maar ik heb het niet gedaan! Ik heb naar mijn gevoel geluisterd. En besloten de operatie uit te stellen. Ik voel me net weer wat het vrouwtje na 2 hele zware jaren. Ik wil nu geen stappen terug doen. En me weer patiënt voelen. Ik wil even geen patiënt meer zijn. En niet weer minder kunnen werken. Ik wil vooruit gaan en groeien en bloeien. Daarom heb ik de operatie afgezegd. En dat voelt goed!
De Essure
In 2010 heb ik de Essure laten plaatsen. De Essure was een nieuw medisch hulpmiddel dat zorgde voor een permanente sterilisatie bij vrouwen. Tijdens de poliklinische behandeling krijg je kleine metalen veertjes in de eileiders geplaatst, waardoor je eileiders geleidelijk dichtgroeien. Voilà, een simpele inwendige ingreep van max 20 minuten en je bent gesteriliseerd. Geen hormonen meer in mijn lijf door pil of spiraaltje. Iedereen was enthousiast over de Essure. Ik in eerste instantie ook.
Totdat ik jaren geleden, na plaatsing, erge heupproblemen kreeg. Ik kon soms maandenlang amper langer dan 10 minuten lopen of staan en in bed kon ik niet op mijn rechterzij en niet op mijn linkerzij liggen. Dat hield ik nog geen minuut vol. Dan kreeg ik een zeer pijnlijke uitstraling vanuit mijn bil door mijn benen. Niet te doen. Het leek op de pijn van Ischias. Ik kon dus alleen op mijn rug slapen. Ook zittend in de auto of op de bank kon ik die vreselijk zeurende pijn hebben. Ik heb destijds alle mogelijke onderzoeken gehad, maar ze konden niets vinden. “Je zal ermee moeten leven”, zei mijn huisarts. Nou nee. Ik was begin 40, een gezonde vrouw, maar enorme pijnen in mijn heupgebied met uitstraling in mijn benen. Daar kon ik mij niet bij neerleggen.
Ik ben verder gaan zoeken en werd geattendeerd op de Essure problemen Faceboekgroep. In de Facebookgroep las ik veel verhalen van vrouwen met heupproblemen. Zelfs vrouwen die in een rolstoel waren beland en na het verwijderen, weer langzaam aan mobiel werden. Maar ook vrouwen met hoofdpijnen, migraine, buikpijnen, extremen vermoeidheid etc. De klachten zijn heel divers. Omdat veel vrouwen aangaven dat ze na verwijdering van de Essure daadwerkelijk een vermindering van hun problemen zagen en velen zich zelfs een totaal ander mens voelden, heb ik de knoop doorgehakt om ook de Essure te laten verwijderen. Gynaecoloog Bas Veersema (UMC Utrecht) zegt in een artikel:
‘Het duurde heel lang voor er een relatie werd vermoed. Dat komt omdat het klachtenpatroon heel divers is: pijn in buik, rug of heupen, extreme vermoeidheid, labiliteit, en ga zo maar door.’ Op basis van zijn ervaring bij het verwijderen, lijkt er ook wel wat aan de hand te zijn, zegt Veersema: ‘De veertjes zijn ingekapseld, ze voelen niet soepel, maar als keiharde spijkers aan, en de eileiders zien er opgezet en ongezond uit. Maar de patholoog kan geen kenmerkende veranderingen in het weefsel vinden. Ik denk dat het een soort afstotingsreactie is, maar het is moeilijk om er een vinger achter te krijgen.’
Doordat zoveel vrouwen klachten hadden, is de Essure in juli 2017 van de Nederlandse markt gehaald. Steeds meer vrouwen laten de Essure verwijderen. Als jij ook de Essure hebt laten plaatsen en ineens valt het kwartje dat je sinds die tijd last hebt gekregen van diverse kwalen, dan kun je nadenken over verwijdering en meedoen met de essureclaim. Ik deed ook mee, maar de Essure moet verwijderd zijn of op korte termijn worden verwijderd om mee te kunnen doen. Dat is wel balen, want ik heb al vele documenten ingevuld voor die claim. De claim wordt begeleid door 2 zeer bevlogen vrouwen die zich enorm inzetten voor de groep vrouwen die schade heeft ondervonden. De Essure werd door een versnelde procedure goedgekeurd en Bayer heeft het zo snel mogelijk op de markt gebracht. Lees hier over de claim, de gevolgschade en het schandaal.
Eileiders verwijderen
Ik had dus de beslissing genomen om de Essure te laten verwijderen. Daarvoor moeten mijn eileiders eruit omdat ze daarin vergroeid zijn. In oktober 2018 kreeg ik de oproep voor de operatie. Maar toen had ik net de diagnose kanker gekregen en zat ik in mijn chemo’s. Niet echt een periode om dan een niet kankergerelateerde operatie te ondergaan. Mijn lichaam zou nog genoeg te verduren krijgen, dus de operatie toen door laten gaan was geen optie. Vervolgens kreeg ik de oproep voor 20/1/2021.
Voor mij voelde die operatie niet als iets heel zwaars. Zeker niet na wat ik onlangs allemaal heb meegemaakt. Het staat gelijk aan het herstel na een blindedarmontsteking. Ik zou ongeveer 2 weken niet lang (op mijn bureaustoel) kunnen zitten en regelmatig moeten rusten/liggen. Ook mag ik 2 weken niet autorijden. 6 weken mag ik niet sjouwen, stofzuigen, uitstrekken, sporten en moet ik rustig aan doen. Maar ineens kreeg ik het op mijn heupen. Hahaha. Toepasselijk in dit geval. Ik ging twijfelen. Ik voelde me eigenlijk net goed. Ben super druk en eindelijk weer lekker bezig met het opzetten van Kankertijd en daarnaast de opdrachten voor DaphneCommunicatie. Ik zit in een goede flow en dat is afgelopen jaar heel anders geweest. Ik wilde niet weer terugvallen. Wéér een lichaam dat moet herstellen. Wéér opbouwen. Wat mij nog het meeste weerstand gaf was de narcose. Ik heb hersenschade opgelopen door de chemo. Daar leer ik steeds beter mee omgaan en mee leven. Maar ik zit niet te wachten op een klap van de narcose waardoor mijn hersens misschien verder achteruit gaan. Ook al is het tijdelijk. Ik ben er niet klaar voor om daar weer mee te moeten dealen en daar weer mijn werk de dupe van te laten worden. Dat levert zoveel frustraties op. Ik denk dat het anders zou zijn als ik geen ZZPer zou zijn. Lekker uitzieken, beter worden en doorbetaald krijgen. Maar ik ken mijzelf. Ik kan niet op de bank liggen nietsdoen. Ik zit na een dag alweer op mijn bureaustoel. Pijn of niet. Ik heb een hoge pijngrens en ga daar doorheen. Dan houd ik mij niet aan de voorschriften. Hetgeen schadelijk kan zijn voor mijn herstel en inwendige littekenvorming kan bewerkstelligen. Ik kan het mij gewoon niet permitteren om niet te werken, want ik heb inkomen nodig. En dus kan ik voor mijn gevoel nu niet de operatie ondergaan. Nét als ik mij wat beter voel. Het zou weer onrust en frustraties kunnen veroorzaken. En daar zit ik echt niet op te wachten na het afgelopen vechtjaar met mijzelf. Bovendien heb ik de laatste tijd amper last van mijn heupproblemen. Dus die noodzaak is er op dit moment ook niet. Uiteraard kan het ieder moment weer terugkomen, want het komt met vlagen, een paar maanden enorme last en dan weer wat minder. Heel apart. Maar op dit moment gaat het goed en heb ik er al even weinig tot geen last van.
Mijn sterke verstandelijke ik dacht: “dit is de beste tijd voor een operatie. Heel het land ligt plat. Er is niets te doen. Je zit hele dagen thuis. De sportscholen zijn dicht. Dan heb je het maar achter de rug…”. Tja, allemaal goede argumenten om de operatie wél te doen. Want dat ik de Essure eruit wil hebben is een ding dat zeker is. Maar mijn gevoel schreeuwde: “neeeeee”. Vorige week heb ik dit besproken met de gynaecoloog en hij begreep het. Ik heb er na het gesprek nog even over nagedacht en toen de beslissing gemaakt op basis van mijn gevoel. Vandaag had ik in het ziekenhuis gelegen. In plaats daarvan heb ik vandaag goed gewerkt. Ik ben blij dat ik de operatie niet door heb laten gaan en mij voor even geen patiënt voel en fris en fruitig nu deze blog aan het typen ben. Ik heb naar mijn gevoel geluisterd in plaats van mijn verstand and it feels gooood!
Liefs,
Daphne
