BLOG 1: Het grote zwarte monster dat kanker heet!
Innerlijke criticus
De innerlijke criticus… we hebben hem allemaal. Mijn innerlijke criticus is enorm. Mega. Huge. Hahaha. Een zeer aanwezige tetteraar in mijn hoofd. Toen ik nog niet door had dat ik een innerlijke criticus had en nog niet wist dat zij los staat van wie ik ben, tetterde zij voortdurend in mijn hoofd. "Waarom heb je dat zo gedaan? Had je dat niet anders kunnen doen?". "Kan je dat wel?", "Je hebt veel te weinig gedaan vandaag", etc etc. Het stemmetje is er nog steeds, maar nu herken ik haar en kan ik haar (meestal) tot rust brengen en soms om…
Lees verder
KankerDoula
KankerDoula is de nieuwe Bye Bye Kankertijd. Geen platform, maar een coachingstraject om vrouwen te helpen na kanker vanuit zelfliefde hun nieuwe mooiste leven te gaan leven. Vanuit KankerDoula start ik een nieuwe blogserie over hoe je na kanker je goed en gelukkig kunt gaan voelen en grip op je leven hebt. Zelfs meer dan ooit tevoren. Vanuit zelfliefde. Vanuit innerlijke rust. Vanuit bewustzijn. Vanuit gezond leven in de breedste zin van het woord. Van ademen, overprikkeld brein, bewegen, voeding, vasten, mediteren en ochtendrituelen tot stress, onzekerheid, angsten, projecties, zelfliefde, gedachten, kindpijnen, seksuele energie, plantmedicijnen, microdosering, enz. Zelfliefde is de…
Lees verder
Blog 72: Eindelijk mijn borstreconstructie
Yeahhh ein-de-lijk zijn mijn borsten gereconstrueerd. Joehoeoeoeoe. Wat heb ik daar lang op moeten wachten! Ruim 2 jaar na mijn borstamputatie in mei 2019, heb ik dan 29 juni eindelijk mijn borstreconstructie gekregen! Voorgeschiedenis borstreconstructie Mijn amputatie met directe reconstructie is in mei 2019 uitgevoerd in het AVL. Die borstreconstructie is gemaakt met een siliconen prothese met behoud van mijn huid en tepel. Geen vet, geen weefsel, want dat is allemaal weggehaald. Een prothese met alleen vel erover. Je kunt je voorstellen dat dat niet zo’n mooi resultaat geeft als een prothese in een borst waarin nog wel vet en…
Lees verder
Blog 71: Uitstel van operatie
Vandaag moest ik een operatie ondergaan. Ik zou mijn eileiders laten verwijderen. Maar ik heb het niet gedaan! Ik heb naar mijn gevoel geluisterd. En besloten de operatie uit te stellen. Ik voel me net weer wat het vrouwtje na 2 hele zware jaren. Ik wil nu geen stappen terug doen. En me weer patiënt voelen. Ik wil even geen patiënt meer zijn. En niet weer minder kunnen werken. Ik wil vooruit gaan en groeien en bloeien. Daarom heb ik de operatie afgezegd. En dat voelt goed! De Essure In 2010 heb ik de Essure laten plaatsen. De Essure was…
Lees verder
Blog 70: Terugblik op 2020
Op de laatste dag van het jaar blik ik terug op dit bewogen jaar. Een historisch jaar dat de geschiedenisboeken ingaat! Voor mij was het vooral het jaar van heling, zowel fysiek als mentaal. Het was het jaar van bezinning. Het jaar van naar binnen keren en voelen. Het jaar van het terugvinden van mijzelf. Het jaar ook waarin ik heb besloten om mijn hart te volgen en v.w.b. mijn arbeidszame leven een andere weg in te slaan. Het jaar ook waarin vriendschappen zich verdiepten en waarin ik mensen heb losgelaten. Het jaar waarin nog meer het besef kwam wie…
Lees verder
Blog 69: Jaarlijks borstonderzoek mammografie
18 november ‘mag’ ik weer voor mijn jaarlijkse borstonderzoek door middel van een mammografie naar het AVL ziekenhuis. Heerlijk weer mijn borst laten pletten tussen 2 platen :-). Fijn dat dat onderzoek er is, maar het zou wel eens tijd worden en erg prettig zijn als ze geld investeren in een vrouwvriendelijkere manier van borstonderzoek. En in beter preventief onderzoek. Voor de mannen: stel je voor dat je ballen tussen 2 platen fijn worden geplet om een goede foto te kunnen maken om te zien of je (zaadbal)kanker hebt. En nog een keer. En nog een keer. Zie je het…
Lees verder
Blog 68: Platform en community voor vrouwen in hun natraject van kanker
Ohhhh ik heb zooooveel ideeën voor het platform dat ik aan het opzetten ben voor vrouwen in hun natraject van kanker. Én voor de community die ik wil oprichten waar vrouwen in een privégroep ervaringen kunnen uitwisselen, elkaar kunnen steunen en motiveren, maar ook allerhande informatie krijgen van experts. Je loopt tegen zoveel zaken aan in je natraject van kanker dat de ondersteuningsmogelijkheden die ik op het platform kan aanbieden enorm breed zijn. In de community ga ik ook een aantal keer per week vloggen over van alles en nog wat en tips delen. En zo af en toe een…
Lees verder
Blog 67: onbegrip door buitenwereld
Het is een tijd geleden dat ik heb geblogd. Dat komt deels door mijzelf en het zware proces waar ik in zat en deels doordat iemand mij vertelde dat verschillende mensen vonden dat het too much was. Dat mijn laatste blogs of posts op mijn Facebook pagina Kankertijd irriteerden. Het gevecht dat ik aan het leveren was werd blijkbaar niet begrepen. Want zij hadden toch ook ouders en naasten die kanker hadden gehad. Dus zij wisten ook hoe het was. Yeah right! Ik heb het ook allemaal meegemaakt met naasten. Maar dat was niet te vergelijken met mijn eigen traject.…
Lees verder
Blog 66: Healingsreis Koh Phagnan
Do not blindly believe what others say. See for yourself what brings contentment, clarity and peace. That is the path for you to follow.” – Buddha Wat voelde ik mij schoon toen ik wegging van het resort op Koh Samui. Zoooo schoon. En fit en blij en enthousiast voor een nieuw avontuur. Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben dat ik 2 verschillende resorts heb geboekt en niet het 15 daagse total transformation programma heb gedaan. Dat zou ik zonde hebben gevonden van mijn reis naar Thailand. Het eten is zoooo heerlijk in Thailand en dat zou ik daar…
Lees verder
Blog 65: healingsreis Thailand
Hèhè, daar ben ik eindelijk weer. Wat is er een hoop gebeurd de afgelopen tijd! Ik heb meerdere halve blogs klaarstaan en geen enkele afgemaakt. Ik moet ook mijn blog over de kankerretraite nog afmaken. Mijn laatste blog was een hele positieve over mijn WoW-modus. Uiteindelijk ging niet alles zo wow. Hetgeen inherent is aan het natraject. Daar in een andere blog meer over. Deze blog wil ik schrijven over mijn bijzondere reis naar Thailand. Die reis heb ik alleen gemaakt. Al maanden had ik dat voor ogen. Als ‘afsluiting’ van een nare periode en als nieuw begin van een…
Lees verder
Blog 64: WOW
De laatste drie weken zit ik in een WOW-modus. WOW mijn werk gaat goed en ik heb mega veel opdrachten. WOW ik voel mij stukken beter dan de 2 maanden daarvoor, zowel mentaal als fysiek. WOW wat was de retraite een mooie bewustwording (schrijf ik in mijn volgende blog meer over. Ik ben al begonnen, maar ik vind het lastig te verwoorden). WOW ik heb weer energie en inspiratie om nieuwe uitdagingen aan te gaan. Super leuke nieuwe uitdagingen zijn er al op mijn pad gekomen. Dat is iets dat zo erg bij mij past! Natuurlijk heb ik nog mijn…
Lees verder
Blog 63: Bijna 50!
Mijn laatste blog schreef ik toen ik nog in de overleefstand stond. Alsof ik het van een afstandje heb bekeken en opgeschreven. Het goede nieuws was nog niet echt geland zeg maar. Ik was blij en er viel een last van mij af, maar ik kwam nog niet bij mijn diepste gevoel. Nu wel. Nu ben ik zooooo dankbaar dat mij (voorlopig) verder leed bespaard is gebleven. Yessssss. Pffff, stel je voor dat ik weer het traject in had gemoeten. Ik ben nog niet eens klaar met de verwerking van afgelopen jaar. Als ik daar aan denk dan besef ik…
Lees verder
Blog 62: Goed nieuws
Jaaaaaa, ik heb gisteren goed nieuws gekregen. Na aanvullend onderzoek door een 3D mammografie en echo is gebleken dat het assymetrische weefsel dat was geconstateerd bij de eerste mammo goedaardig is. Pffff, wat een opluchting. Het was gisteren een hele spannende dag. Eigenlijk de gehele week wel. Ik heb de angst voor het opnieuw hebben van kanker in mijn borst redelijk kunnen parkeren. Af en toe borrelde de angst naar boven met pijnscheuten en een onbestemd gevoel in mijn borst en buik, maar ik had het goed onder controle. Ik heb er niet mijn gehele week door laten domineren. Gisteren,…
Lees verder
Blog 61: Nader onderzoek na mammografie
Vandaag ontving ik een brief van het AVL. De brief die ik vreeste. Nou eigenlijk vreeste ik een telefoontje. Maar die moeite hebben ze niet genomen. Ik ontving een brief, naar aanleiding van de mammografie op 11 november. Ik citeer: de radioloog heeft na beoordeling van het mammogram geen beslissing kunnen nemen wat betreft de diagnose. Hiervoor is nog aanvullend onderzoek nodig. BAM. Een klap in mijn gezicht. 20 november zou ik gebeld worden over de uitslag, maar deze mededeling houdt in dat ze iets hebben gezien. Dat kan goedaardig zijn of kwaadaardig. Uiteraard moet ik mij eraan vasthouden dat…
Lees verder
Blog 60: Mammografie
Vandaag de 11e van de 11e heb ik een mammografie van mijn 'goede' borst in het AVL. Ik vind het best spannend. Er gaat van alles door mijn hoofd. Ik probeer de 'gekke' gedachten weg te stoppen. Gedachten als "wat als ze nou ook kalkspatjesmet DCIS vinden in mijn goede borst?"of "Stel je voor dat ze iets vinden in mijn goede borst, dan begin ik weer van voor af aan". Dat soort gedachten. Dan moet ik mijzelf weer geruststellen en tegen mijzelf zeggen dat alles goed is. Maar heel overtuigend ben ik niet. Hahahaha. Dit is gewoon een rotmoment. Iedereen…
Lees verder
Blog 59: Ode aan de partner
Kanker heb je niet alleen. Tenzij je alleen bent. Zo niet, dan raakt de kanker je kinderen, je partner en je ouders net zo hard (onder 'goede' familieomstandigheden). Ja, jij moet de kanker mentaal en fysiek dragen en alle behandelingen ondergaan. Jij moet het doen. Jij voelt de pijn, het ziek zijn, de klappen, de angst, de mentale zoekzocht, de lichamelijke gebreken en beperkingen... Jij bewandelt jouw pad met kanker. Maar de mensen heel dicht om je heen, wandelen het pad met je mee. Zij dragen de kanker ook. Want zij dragen jou. Zij houden van jou en het is…
Lees verder
Blog 58: Het kankerspook
Vanmorgen stond ik weer fris en fruitig op. Dat voelde goed. De afgelopen dagen heb ik mijn tranen laten stromen. Ik denk dat alle tranen eruit zijn gekomen die ik tijdens mijn behandeltraject in de overleefmodes niet gelaten heb. Het luchtte op. Al had ik dat gevoel de afgelopen dagen niet. Als je er middenin zit, voel je je alleen maar heel verdrietig. Nu kan ik weer verder. Zo voelt het. Alsof ik een stuk verwerking en emotie heb toegelaten waardoor dat mijn 'heling' niet meer in de weg staat. Ik moet mij nu bewust bezig houden met het accepteren…
Lees verder
Blog 57: Chemobrein
Ohhhh wat is het lang geleden dat ik een blog heb geschreven. Veeeeel te lang. Ik wilde wel bloggen, maar het kwam er steeds niet van. Ik gaf er blijkbaar geen prioriteit aan. Of misschien kwam het wel omdat mijn hoofd te vol was en ik alleen maar rust wilde in dat hoofd. Ik heb wel een beetje geschreven hoor. Er staan zelfs drie onafgemaakte blogs klaar. Één daarvan begint met: Het gaat goeoeoeoed. Dat ging het ook. Een tijdje. Na mijn borstamputatie half mei, was ik lichamelijk zo zwak. Dat viel mij enorm tegen. Ik kon niet anders dan…
Lees verder
Blog 56: Niet zo ziek geweest?
Ik loop al een paar dagen met iets in mijn hoofd. Iets dat niet fijn voelt. Ik heb getwijfeld of ik er een blog aan zou wijden en besloten dat te doen. Omdat ik weet dat veel vrouwen in een kankertraject hier tegenaan lopen: het (bewust of onbewust) bagatelliseren van jouw ziekte, van jouw traject, door anderen. Alsof het een griepje is. Alsof wij het niet ontzettend zwaar hebben gehad en nóg hebben, zowel mentaal als fysiek. Als dat gebeurt door mensen die verder van mij af staan, dan kan ik mijn schouders ophalen, niets zeggen en denken: 'jij begrijpt…
Lees verder
Blog 55: Toch niet bestralen
Joehoeoeoeoeoe ik heb geweldig nieuws: ik hoef tóch niet te bestralen! Jaaaaaa. Hoe kan dat nou hè? Eerst vertelt de chirurg mij dat ik waarschijnlijk niet hoef te bestralen (blog 53). Vervolgens vertelt de bestralingsarts mij heel duidelijk dat ik wél moet bestralen (blog 54). Op 20 juni had ik een belafspraak met de chirurg die mij opnieuw vertelde dat ik toch niet hoef te bestralen. Yesssss. Wat was / ben ik blij. Het is toch ook niet te geloven? Wat een rollercoaster. En wat een slechte communicatie vanuit het ziekenhuis. Niet bestralen, wel bestralen, niet bestralen. Je wordt heen…
Lees verder
Blog 54: Bestralen
Ik ben blij gemaakt met een dooie mus! Ik heb valse hoop gekregen. Waarom? Waarom doet een chirurg zoiets. Waarom geeft de chirurg mij een positieve boodschap, terwijl de bestralingsarts 2,5 week later het tegengestelde adviseert? Ik heb werkelijk geen flauw idee. Zouden ze nou echt niet beseffen wat dat met iemand doet? Zouden ze zich nou echt niet realiseren dat je gaat hopen en al een positiever verloop van je behandelplan voor ogen ziet. Dat je al onzichtbaar danst. Gelukkig ben ik slim en rationeel genoeg om ook steeds weer mezelf terug te fluiten en mijzelf in te prenten…
Lees verder
Blog 53: Bestralen ja of nee?
Jaaaaa daar ben ik weer. Ik leef nog 🙂 en het gaat goeoeoeoed. Ik heb de afgelopen periode wel wat mindere dagen gehad, maar nu gaat het beter. Na het eruit halen van de drain knapte ik steeds meer op. Een week later ging ik op donderdagavond naar het concert van Marco Borsato in de Kuip. Weliswaar in een box, waar ik op een heerlijke luxe leren stoel kon zitten en genieten met een hapje en drankje. Op sommige nummers heb ik zelfs gedanst. Natuurlijk ook op het nummer LEEF van André Hazes. "LEEF, alsof het je laatste dag is".…
Lees verder
Blog 52: Effecten chemo
Uit mijn vorige blog zou je misschien kunnen concluderen dat ik deze operatie en de naweeën als erger ervaar dan de chemo. Maar dat is niet zo. Chemo vond ik echt de hel, ook al ben ik er goed doorgekomen. Dat pure gif dat je lijf instroomt. En dat je ook daadwerkelijk door je aders voelt gaan de hele tijd. Ik kan die neonroze kleur nog steeds niet zien, zonder er een naar chemogevoel bij te krijgen. Bij chemo stel je je erop in dat je heel ziek gaat worden. Heel erg ziek. Dat wordt van tevoren ook met je…
Lees verder
Blog 51: Borst enzo
Het gaat iets beter. Vorige week zondag was een dieptepunt. Niet mentaal. Want mentaal zit ik nog steeds sky high. Maar fysiek. Tijdens mijn chemokuren ben ik fysiek ook heel zwak en slecht geweest. Maar anders. Chemo maakt je echt ziek ziek. En is ook een lichamelijke uitputtingsslag. Maar anders. Deze 3e operatie, na 6 maanden chemo, hakt er echt lichamelijk in. Uiteraard ook mede doordat ik van tevoren die chemokuren heb gehad. Mijn lichaam is zo vaak afgebroken door die chemokuren. En 2 operaties, 2 narcoses en een ruggenprik in een maand tijd, gaat je ook niet in de…
Lees verder
Blog 50: Borstamputatie
Hij is eraf. Mijn borst is eraf. Het is zo. Het zij zo. Ik berust erin. Eigenlijk al vanaf het eerste moment dat ik wakker werd. Ik schrok wel van mijn spiegelbeeld de eerste keer dat ik mijzelf in de spiegel zag. Zonder spiegel kan ik de zijkant van mijn borst niet zien. En juist die zijkant is oorlogsgebied. Damn. Wat ziet dat eruit. Hobbelig en bobbelig. Omdat de prothese aan de zijkant drastisch is vastgehecht aan mijn huid en borstspier. Dat is écht niet mooi. Maarrrrr... de verschillende plastisch chirurgen die ik aan mijn bed heb gehad zeiden allemaal…
Lees verder
Blog 49: Operatie 3
Ik vind het spannend. Ik vind het eng. Ik weet niet hoe mijn lichaam er na donderdag uit komt te zien. Ik die al die tijd sterk ben geweest, wil het liefste wegvluchten. Naar een warm land en daar onderduiken. Weg van alle ellende. Weg van alle ziekenhuisbehandelingen en onderzoeken. Weg van een leven dat beheerst wordt door kanker. Weg uit mijn huis waar ik al zo'n acht maanden in opgesloten zit. Maar met mij, neem ik die kanker ook mee. Vluchten heeft geen zin. Het zit in mij. Die kanker zit in mij. En als ik die niet laat…
Lees verder
Blog 48: Nieuwe wenkbrauwen
Ik ben heel blij. Blij. Blij. Blij. :-). Ik ben af van mijn 'kale' chemohoofd. Weg is mijn blote billengezicht zonder wimpers en wenkbrauwen. Ik heb mooie, nieuwe, heel natuurlijke wenkbrauwen. Wat een verschil is dat! Het lijkt zo'n klein onderdeel van alle ellende waar je doorheen moet als kankerpatiënt, maar voor veel vrouwen is het verlies van wimpers en wenkbrauwen een groot ding. Voor mij in ieder geval wel. Als je geen wimpers en wenkbrauwen meer hebt, heb je een kaal gezicht. Haast uitdrukkingsloos. Zonder expressie. Het effect van geen wenkbrauwen en wimpers op je uitstraling is enorm. Voor…
Lees verder
Blog 47: Mijn ouders
Als ouders wil je het beste voor je kind(eren). Je wilt hun pijn en verdriet besparen. Je wilt hun beschermen. Je hebt er alles voor over dat het goed met ze gaat. Dat ze gelukkig zijn. Onvoorwaardelijke liefde. Aan de andere kant moet je hun steeds meer loslaten, zelf dingen laten oplossen en hun eigen fouten laten maken. Ze moeten leren dat fouten maken niet erg is. Dat de grootste leerschool hun laatste fout is. Dat je leert door vallen en opstaan. Ze moeten leren zelf oplossingen te bedenken en creatief om te gaan met bepaalde situaties. Hoe moeilijk soms…
Lees verder
Blog 46: Kanker op Koningsdag
Hier zit ik dan: Koningsdag 2019. Hoe anders is deze Koningsdag dan een jaar geleden. Een jaar geleden toen ik mijzelf nog in de bloei van mijn leven voelde, genoot van alle mooie dingen en mensen die op mijn pad kwamen en ik heel goed bezig was met mijn bedrijf DaphneCommunicatie. Maar een jaar geleden is niet meer. Een jaar geleden is verleden tijd. Voor jou, voor mij, voor iedereen. Een jaar geleden was toen. En vandaag is nu. Ik moet leven in het nu. En niet terug verlangen naar hoe het was vóór de diagnose. Hoe IK was voor…
Lees verder
Blog 45: Slecht nieuws!
Even een korte update net als gisteren... Ik heb slecht nieuws te horen gekregen. Pfffff. Gewoon dikke shit! 🙂 Dat is weer enorm slikken, accepteren en weer dóóóóóóóór. Ik moet. Ik kan niet anders. Dus moet ik accepteren en mijn plannen bijstellen. Ik voelde mij net weer wat beter. Wilde maandag weer beginnen op mijn oude vertrouwde sportschool. Die drempel over. Om mijn conditie en lichaam weer sterk te krijgen. Ik was bezig met allemaal stappen om weer terug te komen. Op weg naar Daphne 2.0. Nu moet ik weer een stap terug doen. En heel veel extra stappen nemen.…
Lees verder
Blog 44: De uitslag!
Morgen krijg ik de uitslag van het weefsel dat is weggenomen bij mijn borstbesparende operatie bijna 2 weken geleden! Pfffff wat is dat spannend. Er hangt zooooooveel vanaf! Als het weefsel schoon is: Behoud ik mijn borst Behoud ik gevoel in mijn borst Hoef ik niet nog een operatie Wordt niet heel mijn borst leeggehaald en gevuld met een prothese Hoef ik niet maandenlang met 2 verschillende borsten rond te lopen Heb ik veeeeeel minder kans op complicaties door de bestralingen Ben ik een fase verder... Zo niet dan krijg ik er een fase bij. Een nieuwe grotere operatie. Met…
Lees verder
Blog 43: De operatie
Afgelopen vrijdag, 12 april, heb ik eindelijk mijn borstoperatie gehad. Een borstbesparende operatie. Joehoeoeoeoe. Weer een stap verder. Tenminste dat hoop ik. Want bij een negatieve uitslag ben ik weer terug bij af. De operatie is goed verlopen. De wond is heel mooi inwendig gehecht. Ik heb een sikkeltje aan één kant van mijn tepel. Het ziet er erg netjes uit. Ik denk dat je er over een tijdje niets meer van ziet. Ik zag helemaal niet tegen de operatie op en het is mij ook alleszins meegevallen. Ik heb ook amper pijn gehad en ben na 1 dag al…
Lees verder
Blog 42: Dance like nobody’s watching
Yeahhhh! Vorige week zaterdag ben ik voor het eerst sinds maanden weer eens naar een feestje geweest. Wat was dat heerlijk zeg. Er weer een keer echt uit zijn. Lekker dansen. Maar vooral mijn stapvriendjes- en vriendinnetjes weer zien en huggen. Dat avondje weg ging niet zonder slag of stoot. Daar ging eerst een drama queen dingetje aan vooraf. Soms is het gemakkelijker om in je comfortzone te blijven. Veilig. Maar als je altijd binnen je comfortzone blijft, verleg je nooit je grenzen. En dan kan je een heleboel uitdagingen, kansen en leuke dingen mislopen. Niets voor mij die comfortzone.…
Lees verder
Blog 41: Herceptin
Gisteren schreef ik in mijn blog over de vervelende bijwerkingen van de Herceptin, oftewel de immunotherapie, en mijn strijd met afvallen. Waarschijnlijk denken sommigen: je bent aan het overleven, waarom maak je je zo druk over je gewicht? Die reactie snap ik. Ik ben ook aan het overleven en doe daar alles aan. Maar ik ben ook alweer bezig met mijn toekomst! En het zo snel mogelijk terug krijgen van mijn (tot zeven maanden geleden heerlijke) leven. Ook al zit ik nog midden in mijn kankertraject. En moet ik nog een operatie en bestralingen ondergaan. En heb ik nog tot…
Lees verder
Blog 40: Immunotherapie
Woensdag moet ik weer de immunotherapie, oftewel de Herceptin / Trastuzumab in mijn lijf laten lopen. Ik heb het genoegen dat iedere drie weken tot half december te mogen ondergaan. Wat een feest! Ik had gedacht dat als ik de chemo had gehad dat dan het ergste, wat lichamelijke aanslag betreft, achter de rug was. Ik had niet gedacht dat de immunotherapie nog zo'n aanslag op mijn lichaam zou zijn. De eerste vier keer dat ik immunotherapie kreeg was in combinatie met chemotherapie. Daardoor wist ik niet wat nou bijwerkingen waren van de chemo en wat van de immuno. Misschien…
Lees verder
Blog 39: Biopsie
Het heeft heel veel moeite gekost om een biopsie in te plannen. Je denkt toch dat als je aan de chirurg kenbaar maakt dat je gaat voor een bb operatie en de chirurg aangeeft dat dat kan als het biopt negatief is, dat er zo snel mogelijk een biopsie geregeld wordt. Ik moet tenslotte binnen 6 weken na de laatste chemo geopereerd worden (en 13/2 was mijn laatste chemo). Niet dus. Ik vind het ongelooflijk dat je achter zoveel dingen zelf aan moet gaan. Mijn operatie stond gepland op 12 maart. Die wilde ik heel graag door laten gaan. Want…
Lees verder
Blog 38: Goed nieuws!
Ik heb donderdag goed nieuws te horen gekregen. Yessssss. Heel de dag was ik zwaan kleef aan met mijn telefoon. Naar de wc... telefoon mee. Douchen... telefoon mee. Ik wilde echt het verlossende telefoontje van de chirurg niet missen. Om half vier belde ze dan eindelijk. Met positief nieuws. Het kalkspatje dat bij de biopsie is afgenomen bevat kalk, maar geen DCIS (voorstadium van kanker) meer. Wow! De chemo en immuno hebben écht goed hun werk gedaan. Het gif dat 5 maanden lang mijn lichaam kapot maakte en waar ik nu nog de vervelende gevolgen van draag en voel, heeft…
Lees verder
Blog 37: Uitslag biopsie
Vandaag krijg ik de uitslag van mijn biopsie van vorige week donderdag. Heel spannend dus. Ik weet niet om hoe laat de chirurg belt, dus dat wordt heel de dag mijn telefoon in de gaten houden om geen telefoontje te missen. De chirurgen / ziekenhuizen bellen namelijk anoniem. Dus als je een telefoontje mist, dan kan je niet terugbellen! Dan is je kans voorbij. Zo ging het ook vorige week met een telefoontje van de plastisch chirurg (PC) die ik had gemist omdat ik met mijn borst geplet tussen twee platen op een tafel in het ziekenhuis lag. Terwijl de…
Lees verder
Blog 36: fysiek sterker
n mijn blog 35 van gisteren ben ik vergeten een heel belangrijk aspect te noemen wat door mijn hoofd speelt met betrekking tot de keuze van mijn borstoperatie: wat is het risico van een borstbesparende operatie t.o.v. een tepel- en huidbesparende operatie v.w.b. de kans op achtergebleven DCIS of kankercellen en de kans op terugkeer dan wel uitzaaiingen? Ik lees overal dat als de chirurg een bb operatie adviseert dat hij / zij dan het risico niet groter acht. Het lastige is dat ik mijn chirurg pas weer 6 maart telefonisch kan spreken, maar ik zsm de beslissing moet nemen…
Lees verder
Blog 35: Intuïtie en ratio
Ik denk dat ik het weet! Ik denk dat ik weet wat ik wil voor wat betreft de weg die ik nu moet volgen voor mijn borstoperatie. Ik heb het gisteren losgelaten, zoals mijn kankercoach ook adviseerde. Ik ben niet gaan piekeren. Ik moet vertrouwen op mijn intuïtie en niet verzanden in alleen maar analyses. Alhoewel ik een gezonde dosis rationaliteit en analyse niet achterwege kan laten. Loslaten betekent niet dat het niet af en toe door mijn gedachten gaat. Dat gebeurt ook. Maar ik word er niet onrustig van. Ik voel dat het goed zal komen. Als het door…
Lees verder
Blog 34: Duivels dilemma
Een duivels dilemma noemt mijn moeder het. Dat is inderdaad waar ik nu weer mee te dealen heb... een duivels dilemma. Vandaag bij mijn afspraak met de chirurg in het AVL had ik mijn vragenlijstje klaar. Vragen over al dan niet een okselkliertoilet (niet, alleen bestralen) en vragen over de huid- en tepelbesparende operatie. De chirurg begon echter over een borstbesparende (bb) operatie. Ze zei dat de chemo en immuno zo goed zijn werk heeft gedaan dat alles weg is. En dat zij dus ook maar een klein stukje uit mijn borst hoeft te verwijderen. Ik dacht mijn beslissing genomen…
Lees verder
Blog 33: Siliconen
Na het gesprek bij het AvL heb ik uiteindelijk toch gekozen voor een borstreconstructie met siliconen ipv met eigen weefsel. Bovendien kies ik voor een operatie waarbij mijn hele borst wordt leeggehaald. Doordat de tumor door de chemo en immunotherapie geheel verdwenen is, had ik ook een borstbesparende (bb) operatie kunnen ondergaan. Maar omdat ze niet zeker weten of de DCIS kalkspatjes in mijn borst ook weg zijn, kies ik ervoor mijn gehele borst leeg te laten halen. Een huidbesparende borstverwijdering met directe reconstructie dus. Als dat kan. Dat zal ik woensdag horen. Als mijn huid en tepel ook aangetast…
Lees verder
Blog 32: DIEP!
Diep. Ik zat diep. En dat had alles te maken met wel of geen directe DIEP-flap (borst gemaakt van buikweefsel)! Ik had het ontzettend moeilijk met het nemen van een beslissing over de borstoperatie die ik binnenkort moet ondergaan. De beslissing die ik wél genomen had was dat ik mijn hele borst wilde laten leeghalen (huid- en tepelbesparend). Geen borstbesparende operatie, maar alles eruit. Zo krijgen voor mijn gevoel de kalkspatjes met DCIS, als die er nog zitten, geen kans meer om zich weer tot kanker te ontwikkelen. Maar verder gingen mijn gedachten alle kanten uit. De ene keer was…
Lees verder
Blog 31: Dilemma’s
Mijn zoektocht naar de meest geschikte borstoperatie en reconstructie is volop gaande. En dat is niet gemakkelijk. Het zorgt voor een hoop onrust en onzekerheid omdat ik nog steeds geen behandelplan heb en nog geen duidelijke voorlichting heb gekregen bij alle instanties over de verschillende opties. Het is echter 1 minuut voor 12! In maart moet ik geopereerd worden. Kan dat nog? Zijn er dan überhaupt nog operatiekamers beschikbaar? Opereren gebeurt vaak 3 à 4 weken na de laatste chemo. Of iets langer als het een uitgebreidere operatie betreft. Het protocol is dat het (ooit) aangetaste weefsel zo snel mogelijk…
Lees verder
Blog 30: Weg tumor!
Het is niet te geloven... Ik schreef het gisteren al op Facebook, direct na mijn bezoek aan het AvL: mijn hele tumor is weg! Gewoon weg! Weg! Weg! Het is niet te geloven. De chemo en immunotherapie hebben zeer goed hun werk gedaan. Uiteraard ben ik aan de ene kant enorm blij. Onbeschrijflijk blij. Aan de andere kant heb ik ook te horen gekregen dat dit positieve resultaat weinig positieve gevolgen zal hebben voor het vervolgtraject. Het is nog steeds niet duidelijk of ik een borstbesparende (bb) operatie kan of een borstamputatie moet en op welke manier. De noodzaak van…
Lees verder
Blog 29: Happy
Gelukkig. Ik voel me nog steeds gelukkig. Hoe mooi is dat! Door mijn voorgaande blogs vol drama schets ik misschien een ander beeld. Maar het tegenovergestelde is waar. Ik sta iedere dag vol goede moed op. Ben niet chagrijnig of boos. Niet zielig of down. Ik ben eerder vrolijk en positief. Tuurlijk moet ik even slikken en een paar traantjes laten als mijn haren eraf gaan en ik mijn stekelkoppie zie. Tuurlijk baal ik enorm als ik moet concluderen dat ik mij toch echt moet laten bestralen. Met alle gevolgen van dien. Tuurlijk is het heftig dat ik al die…
Lees verder
Blog 28: Borstoperatie
Ik weet het niet. Ik weet nog steeds niet wat voor borstoperatie en borstreconstructie ik kan en wil hebben. Ik ben momenteel druk met oriënteren en het is enorm lastig om een reconstructie te vinden die een mooi resultaat oplevert. Zowel de oncoloog als de plastisch chirurg voelen de tumor in mijn borst niet meer. Ik ook niet. Dat is natuurlijk heel positief. Ik ben dan ook heel benieuwd wat er uit de MRI komt die ik op 15/1 in het AVL heb laten maken. Op 14/1 had ik weer een gesprek met mijn chirurg. Dat verliep beter dan de…
Lees verder
Blog 27: kaal
Het is zover… ik ben kaal! VRE-SE-LIJK! Waar ik vanaf het begin van de diagnose zo bang voor was, is werkelijkheid geworden. Ik ga proberen te omschrijven wat dat met je doet als vrouw. Of in ieder geval wat het met mij doet, want ik kan natuurlijk niet voor anderen praten. Vrouwen die in het ‘normale’ leven al weinig aan hun haar of uiterlijk deden, hebben er misschien minder moeite mee, maar wellicht ook niet. Want je haar verliezen en kaal zijn, maakt je kwetsbaar. Het voelt als 'met de billen bloot gaan'. Ik weet dat veel vrouwen er moeite…
Lees verder
Blog 26: Happy new year???
Gelukkig nieuwjaar! Mag het nog? Tuuuuuuurlijk. 😊. Ik wens jullie een geweldig 2019. Een jaar vol liefde, geluk en genieten. Een jaar van uitdagingen en kansen pakken. Een jaar vol naastenliefde, zelfliefde en luisteren naar je gevoel. Een jaar van lief zijn voor jezelf en elkaar. Een jaar van acceptatie, van niet veroordelen. En wat al niet meer. Ik wens jullie zoveel toe. Het leven kan zo mooi zijn. Maar in de eerste plaats wens ik jullie een goede gezondheid toe. Zoals ik al eerder schreef: als je gezond bent heb je duizend wensen. Als je ziek bent, heb je…
Lees verder
Blog 25: Foutje bedankt!
Hoe ga ik deze blog schrijven … Ik wil er geen zeikblog van maken, maar heb wel een hoop punten die de afgelopen tijd niet goed zijn gegaan in het ziekenhuis. Ik beoog met mijn blogs een eerlijk inzicht te geven in alles wat erbij komt kijken als je de diagnose kanker krijgt. Uiteraard vanuit mijn perspectief. Sommige blogs zijn vrolijker en positiever dan andere blogs. Maar altijd eerlijk en oprecht. Het zou ook niet realistisch zijn als ik alleen maar blogs zou schrijven over hoe geweldig ik mij voel. 😊 Ik ga in deze blog dus ook maar gewoon…
Lees verder
Blog 24: Op weg naar Daphne 2.0
Joooooooo. Daar ben ik weer. 10 december was mijn laatste blog. Ik had er geen energie voor. Geen zin in. Als ik de energie had om wat te werken, had ik geen puf meer om nog een blog te schrijven. Weet je hoe erg ik het vind om dit te schrijven? Eigenlijk zeg ik: energievolle Daphne is niet meer. Of nog erger: Daphne is niet meer. Daphne 1.0 is gone. Weg. Na het onheilsbericht op 7 september dat ik borstkanker gradatie 3 heb, is mijn mooie leven weg. En nu ook mijn mooie buitenkant. En mijn zekerheid. Mijn inkomen. Mijn…
Lees verder
Blog 23: Hoop doet leven
Morgen heb ik mijn vierde chemo. Blèh! De eerste chemo van een nieuwe chemoserie. Docetaxel i.c.m. Immunotherapie. Ik zie er als een berg tegenop. Maar ik moet. Ik moet, ik moet, ik moet. Ik heb mijzelf de laatste jaren afgeleerd teveel van mijzelf te moeten. Ik heb MOETEN veranderd in WILLEN. Dat is een heel ander uitgangspunt. Ik wil fit zijn en mij gezond voelen. Ik wil goed in mijn vel zitten. Ik wil sterk en krachtig zijn… Dus WIL ik sporten. Vroeger MOEST ik sporten. Nu WIL ik het (voordat ik ziek werd dan!). Dat is een groot verschil.…
Lees verder
Blog 22: Geweldig nieuws!
Jaaaaaaa, goed nieuws! Mijn tumor is bijna met de helft afgenomen. Dat vertelde mijn oncoloog mij vanmorgen. Joehoeoeoeoe. Wat een geweldig nieuws. Ik ben zoooooo blij. De drie FEC kuren die ik heb gehad zijn dus uiterst effectief geweest. Het mooiste cadeau dat ik had kunnen krijgen op sinterklaasdag. Yes, yes, yesssss. Daar moet op gedronken worden… 😊. Oh nee, dat is niet goed voor de kanker!!! Tumor kleiner Mijn oncoloog vertelde dat de tumor bijna voor de helft is geslonken. Ik vroeg haar hoe groot hij nu is dan. 1,7 cm!!! Wow. Eerst werd mij verteld dat mijn tumor…
Lees verder
Blog 21: Mijn kankerblogs
“ Goedemorgen Daphne, Ik wilde je een kort mailtje sturen om je te laten weten dat wij zoveel steun en informatie halen uit je blogs. Een goede vriendin (43jr) van mij heeft 1,5 maand geleden te horen gekregen borstkanker te hebben. En toen kwam er zo snel van alles op haar af, niet normaal meer. Jouw verhaal zorgde voor een bepaalde voorbereiding, van jouw vragen maakte we onze vragen en vooral hebben jullie drie grote dingen gemeen, gescheiden, zelfstandig en tieners in huis. Dit alles zorgde dat ze jouw blogs kon waarderen, zich gesteund voelt zei ze gisteren nog. Nou…
Lees verder
Blog 20: Geen chemo, wel chemo
Maandag 12 november stond mijn chemo gepland. Maar hij ging niet door. Ik heb te weinig witte bloedlichaampjes. Dat levert teveel risico’s op op ziektes en infecties. De oncoloog in opleiding die mij steeds heeft begeleid moest overleggen met de oncoloog over uitstel. De oncoloog die op de hoogte is van mijn dossier was er echter niet, dus overlegde ze met een andere aanwezige oncoloog. Die gaf aan de chemo een week op te schuiven naar 19 november. Chemo op 19 november De chemo een week opschuiven? Ik stond ervan te kijken want mijn 5e chemo staat gepland op 24…
Lees verder
Blog 19: Ik doe het niet goed!
Ik doe het niet goed. Nee. Ik ben niet goed bezig. Ik ben te druk. Te druk met alle ‘aardse’ normale dingen. Dingen die aan de ene kant niet belangrijk zijn en aan de andere kant wel. Zoals werken. Belangrijk, want inkomen. Maar ik ben er deze week weer veeeeel te druk mee. Waardoor ik mijzelf overdag en zelfs ’s avonds geen rust gun. Geen tijd om even te liggen. Geen tijd om even een krantje te lezen. Geen tijd om mij te verdiepen in kanker. Daar gun ik mijzelf geen tijd voor, want deze week kan ik weer. Dus…
Lees verder
Blog 18: Leef!!!
"Leeeeeef!!! Alsof het je laatste dag is", uit volle borst heb ik dat lied het laatste jaar meegezongen. Maakte niet uit waar. Als ik het lied hoorde, veerde ik op en begon ik te dansen en mee te blèren. Zingen kan ik namelijk niet. Hahaha. Dat lied voelde zooooo als mijn lied. Het beschrijft wat ik deed: leven alsof het mijn laatste dag is. Genieten. Voelen. Alles uit het leven halen. Gelukkig zijn. En nu voelt het nog meer als mijn lied. En boodschap. Naar iedereen. Lieve mensen: Leef! alsof het je laatste dag is. Echt. Doe het. Het brengt…
Lees verder
Blog 17: Zieke zelfstandig ondernemer
Ik ben zelfstandig ondernemer. Met hart en ziel. En wat haal ik veel voldoening en bevrediging uit het hebben van een eigen bedrijf en ‘het ondernemen’. In mijn blog van 3 september jl schrijf ik, vanwege het 4 jarig bestaan van DaphneCommunicatie, dat ik trots ben dat ik sta waar ik nu sta. Dat ik mijn bedrijf in vier jaar tijd heb opgebouwd tot wat het nu is en dat ik vol enthousiasme en met volle overtuiging mijn 5e ondernemingsjaar in ga. Hoe cru: 4 dagen later werd alles anders. 4 dagen later kreeg ik te horen wat niemand wil…
Lees verder
Blog 16: Chemo is de hel!
Omdat ik zo ziek ben door de chemo, vandaag een hele korte blog: Chemo is de hel Ik moet het ondergaan Ik moet incasseren Ik moet loslaten Ik moet het accepteren Chemo is de hel Maar ik kom er wel! Veel liefs, Daphne
Lees verder
Blog 15: Pruikendrama!
Vol goede moed gingen vriendin N en ik naar de … ja, hoe noem je dat eigenlijk? Naar de pruikenwinkel. Neeee, rare naam. Dat doet mij aan een carnavalswinkel denken. Of een winkel voor verkleed- en feestkleding. En dat is het verre van. Hair Center zie ik staan op het visitekaartje. Ja, dat klinkt beter. We gingen dus naar het Hair Center. Ik had de vorige dag de ‘pruikenmevrouw’ opgebeld en verteld dat mijn haar erg aan het uitvallen was en dat ik waarschijnlijk dit weekend (de 19e en 20e dag na de chemo. De dagen waarop doorgaans de haren…
Lees verder
Blog 14: 2nd opinion
“mam, moet je horen wat ik nu weer voor grappigs heb meegemaakt. Je ligt echt in een deuk.” Dochter J komt binnenwaaien van haar bijbaantje achter de kassa. “Maarruh… je mag het niet in je blog schrijven hoor!” Hahaha, mijn blogs doen soms hier en daar wat stof opwaaien en mijn dochters gaan mij nu restricties opleggen. Prima, zij moeten er uiteraard niet door in verlegenheid worden gebracht. Ik schrijf wat ik denk en voel en meemaak en misschien moet ik soms wat voorzichtiger zijn in wat ik schrijf. Alhoewel dat denk ik weer afbreuk doet aan het pure van…
Lees verder
Blog 13: Borst eraf!
Hij moet eraf. Mijn borst. Dat heb ik gisteren te horen gekregen. Het goede nieuws vliegt mij werkelijk dagelijks om de oren. Uit de biopt van mijn kalkspatjes blijkt dat ook daar kwade cellen aanwezig zijn. Lucky me! Een borstbesparende operatie is daardoor niet meer mogelijk. Het gebied met kwade cellen is te groot. Een borstamputatie dus. Samen met het weghalen van alle klieren uit mijn oksel. Een grote, ingrijpende operatie dus. Afspraak chirurg over uitslag kalkspatjes Gisteren om 11.15 uur had ik een afspraak met de chirurg om de uitslag van mijn tweede biopsie van kalkspatjes te bespreken. Eigenlijk…
Lees verder
Blog 12 : Mijn meisjes
Mijn meisjes. Ohhhh, mijn meisjes. Wat gaan zij allemaal meemaken door mijn ziekte? Ze zijn zo vrolijk en staan zo vol in het leven. Ontdekkende, opgewekte pubers met alle drie een flinke dosis humor. Ze doen het goed op school, werken hard bij hun bijbaantjes en maken in het weekend een hoop lol met hun vele vrienden en vriendinnen. En ondeugend dat ze zijn! Hahaha. Van wie zouden ze dat nou hebben! Mijn meisjes hadden een grotendeels onbezorgde jeugd (op de scheiding van hun papa en mama na dan). Hadden… want met de komst van het grote, zwarte monster in…
Lees verder
Blog 11: Zware week
Afgelopen week na de chemo was een zware, confronterende week. Maandag was ik erg ziek. Dinsdag hyper door de medicijnen, maar positief hyper. Woensdag afschuwelijk hyper. En alle dagen niet kunnen slapen door de zware medicijnen die zorgen voor dat hypergevoel. Donderdag was een zwarte dag. Donderdag kreeg ik namelijk te horen dat 1 van de 2 poortwachtersklieren die uit mijn oksel zijn gehaald positief is. Een uitzaaiing dus. Uitzaaiing in poortwachtersklier Nu deed ik daar zelf in mijn vorige blog over als nieuws dat niet helemaal uit de lucht zou komen vallen (vanwege de grootte en kwaadaardigheid van mijn…
Lees verder
Blog 10: Mijn eerste chemo
Doodziek was ik gisteren. Doodziek van mijn eerste chemo. Van de 3 zakjes gif die in mijn lichaam zijn gegaan. Misselijk, draaierig, heel zwak, een raar gevoel door heel mijn lichaam, pijn in mijn maag… Misschien was het wel te vergelijken met heel erg dronken zijn. Zoals ik mij dat herinner na het drinken van een Limoncello na een uitgebreid wijnarrangement. 2x ben ik ontzettend ziek, draaierig en misselijk geweest van Limoncello. Een vinger in de keel deed wonderen. Voor mij geen Limoncello meer. Maar wel of geen Limoncello nemen is een keuze. Chemo meestal niet. En het voelde nog…
Lees verder
Blog 9: klote chemotherapie!
Maandag start mijn chemotherapie. Dat heb ik gisteren gehoord. Bah, bah, bah. Dat is iets waar ik als een berg tegenop zie. Vanzelfsprekend om alle vervelende bijwerkingen die gepaard kunnen gaan met chemotherapie, maar ook omdat het alle goede cellen in mijn lijf ook vernietigt. Mijn lichaam waar ik altijd zo goed voor heb gezorgd, met sporten, supplementen en gezonde voeding. Dat sterke lichaam moet ik nu laten afbreken door er vrijwillig gif in te laten spuiten. Maar ik moet. Ik heb geen andere keuze. Ik heb het afgelopen vrijdag voor de 4e keer gevraagd: is chemo echt nodig? Ja,…
Lees verder
Blog 8: verwijdering van mijn schildwachtklier
Ik kom net van mijn gesprek met de oncoloog waar ik samen met vriendin C naartoe ben geweest. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe fijn al die support van jullie allemaal is. Je zal het allemaal alleen moeten doen! Maar het tegendeel is waar. Ik krijg zoveel hartverwarmende reacties en ook echt hulp aangeboden. Dat voelt zo ontzettend goed. Zoals ik al eerder schreef: dat zoiets slechts, zoveel goeds en moois teweeg brengt! Heel bijzonder. En ik heb de operatie gehad voor de verwijdering van mijn schildwachtklier / poortwachtersklier. Gesprek met de oncoloog Maar goed, het gesprek met de oncoloog.…
Lees verder
Blog 7: Yeah, ‘alleen maar’ borstkanker!!!
Wat een rare, enerverende dag was het gisteren. ’s-Ochtends naar het ziekenhuis met mijn jongste dochter A om haar hechtingen te laten verwijderen van haar kruisbandoperatie. Daarna zelf weer terug naar het ziekenhuis om een hartritme functie meting te doen. Na deze ziekenhuisbezoeken probeerde ik te werken, maar de vraag of de kanker wel of niet uitgezaaid was speelde de gehele dag door mijn hoofd. Ik heb ’s ochtends in het ziekenhuis gevraagd of er al iets bekend was en om 16 uur nogmaals naar het ziekenhuis gebeld. Zonder resultaat. Om 17 uur kreeg ik eindelijk het verlossende telefoontje dat…
Lees verder
Blog 6: Uitzaaiingen of niet?
Vandaag gaat het mwah! Ik merk dat het mentaal toch best zwaar is. Afgelopen vrijdag heb ik natuurlijk de PET Scan gehad en vandaag gaat steeds door mijn hoofd: heb ik uitzaaiingen of niet! Wel of niet? Please laat ik geen uitzaaiingen hebben! Die onzekerheid is killing. Ik heb geen idee wanneer ik de uitslag te horen krijg. Donderdag zat ik bij de oncoloog. Toen is met spoed een PET Scan ingepland voor de dag erna, afgelopen vrijdag. Ook is er een afspraak ingepland met de oncoloog voor komende donderdag. Maar zolang zullen ze mij niet op de uitslag laten…
Lees verder
Blog 5: NIET DOEN!
Als je ziek bent hebben mensen de volstrekt logische en menselijke eigenschap jou te vertellen over hun bekenden die de ziekte ook hebben gehad. Iedereen heeft inmiddels helaas wel dierbaren of kennissen die kanker hebben of hebben gehad, dus genoeg verhalen. De buurvrouw die genezen is van borstkanker of de tante die ook chemo had en haar haar heeft kunnen behouden. Allemaal positief bedoeld om daar over te vertellen, maar NIET DOEN! Iedere kanker is anders en ook iedere borstkanker is anders. Het is appels met peren vergelijken. Ieder heeft haar eigen behandelplan. Een klein knobbeltje in de borst is…
Lees verder
Blog 4: Vrolijke mama
Wat heb ik gisteren gelachen. En eergisteren ook. Met mijn meiden. Ik deed het in mijn broek van het lachen. Tranen over mijn wangen. Keihard gelachen. Wat een humor hebben die drie. Ieder op hun eigen manier. We hadden het over dance en techno feesten / festivals waar ik graag naartoe ga. En dat ik zo graag dans. Urenlang. Ik vertelde dat ik op de ene muziek beter kan dansen dan op de andere en dat ik daar echt heerlijke ‘danspasjes’ kan doen. Hahaha. Toen werd ik natuurlijk gelijk in de maling genomen en werden de gekste danspasjes gedaan. Hilarisch.…
Lees verder
Blog 3: Behandelplan
Vandaag zou ik mijn behandelplan te horen krijgen. Spannend. Want dat gaat mijn hele leven het komende jaar of de komende twee jaar bepalen. Ik kon niet in slaap komen gisterenavond en heb een klein stukje genomen van mijn op Ibiza gekochte slaappillen (daar vrij te verkrijgen bij de apotheek!). Dat hielp. Uiteindelijk heb ik toch nog wat uurtjes slaap kunnen pakken. Bizar hoe je leven ineens volledig in het teken van kanker staat. En dat alle andere zaken waar je mee bezig was naar de achtergrond worden geschoven en minder belangrijk lijken te zijn. Bizar ook hoe je gedachten…
Lees verder
Blog 2: De waarom vraag!
Vanmorgen werd ik wakker met de waarom vraag. De waarom vraag die voor mij altijd een teken is geweest van negativiteit of zwakte. Als het leven moeilijk is zeg dan niet ‘why me’, maar ‘try me’. Dat was mijn instelling. En dat is het nog steeds. De why me vraag doet mij denken aan de karikatuur van Tineke Schouten in ‘Ik heb een heel zwaar leven’. Geweldige performance. De waarom vraag die door mijn hoofd ging was niet de why me / waarom ik vraag. Want met mij worden vele andere mensen getroffen door kanker, andere vreselijke ziektes of afschuwelijke…
Lees verder
Blog 1: De diagnose borstkanker
Het grote zwarte monster, de sluipmoordenaar, die kanker heet, heeft ook bezit van mijn lichaam genomen. Mijn gezonde lichaam is niet meer gezond. Gezond eten, veel sporten, positieve levensinstelling, niet roken, drie kinderen borstvoeding gegeven … het zegt allemaal niets. Je bent uitverkoren of niet. Ik ben uitverkoren. 15% van de vrouwen krijgt de diagnose borstkanker Ik ben uitverkoren. En met mij 1 op de 7 vrouwen in Nederland! Bijna 15% van de vrouwen krijgt de diagnose borstkanker. Een onvoorstelbaar hoog percentage. Slechts 20% van de borstkankerpatiënten is jonger dan 50 jaar. Reken ik dan goed dat slechts 3% van…
Lees verder
