Blog 21: Mijn kankerblogs

“ Goedemorgen Daphne,

Ik wilde je een kort mailtje sturen om je te laten weten dat wij zoveel steun en informatie halen uit je blogs. Een goede vriendin (43jr) van mij heeft 1,5 maand geleden te horen gekregen borstkanker te hebben. En toen kwam er zo snel van alles op haar af, niet normaal meer. Jouw verhaal zorgde voor een bepaalde voorbereiding, van jouw vragen maakte we onze vragen en vooral hebben jullie drie grote dingen gemeen, gescheiden, zelfstandig en tieners in huis. Dit alles zorgde dat ze jouw blogs kon waarderen, zich gesteund voelt zei ze gisteren nog.

Nou komen we weer met ons verhaal maar om je te laten weten dat zij maar ook wij als vrienden en familie steun vinden in jouw blogs, dank hiervoor!

Liefs F ”

Dit is één van de vele mooie, ontroerende, lieve reacties die ik mag ontvangen naar aanleiding van mijn kankerblogs. Ik vind het nog steeds bijzonder dat mijn blogs van toegevoegde waarde zijn voor anderen. Van toegevoegde waarde door kanker dichterbij te brengen en inzichtelijk te maken wat kanker echt met je doet. Of omdat mijn blogs voor herkenning zorgen bij vrouwen en mannen die ook deze ziekte hebben (meegemaakt), zelf of bij hun partner. Of omdat ze informatief zijn. Of van toegevoegde waarde omdat het vrouwen alert maakt en zij vaker en beter zelfonderzoek doen. Wat voor toegevoegde waarde het voor een ieder ook heeft, ik haal veel voldoening uit het feit dat mijn blogs ‘iets’ raken, iets bewerkstelligen en misschien iets voorkomen.

Ik ontvang ook berichten en zelfs telefoontjes, van voornamelijk mannen, die met mij willen delen dat hun vrouw of vriendin ook (borst)kanker heeft gehad en nu dood is. Omdat er vaak na de borstkanker (soms snel erna, soms jaren later) niet uit te roeien uitzaaiingen waren. Uiteraard bedoelen ze dat niet slecht en willen ze hun gevoel met mij delen. En mij een hart onder de riem steken. Ik vind het uiteraard vreselijk voor hun. De hel waar zij met hun vrouw doorheen zijn gegaan. Het verlies. En de periode daarna. Maar het brengt mij zo weinig. Sterker: ik word hierdoor bruut met mijn neus op de feiten gedrukt. Zo van: oja, dat kan ook nog! Ik kan ook doodgaan als de chemo en alle andere behandelingen niet effectief zijn. Of als ik uitzaaiingen krijg. Het gekke is dat ik daar nu totaal niet meer vanuit ga. Ik overleef dit gewoon. Maar dat soort berichtjes zijn wel erg confronterend. Ook ontvang ik berichtjes van mannen die mij uitnodigen voor een kop koffie, borrel of etentje ‘als ik beter ben’. Hahaha. Wat een anticiperende mannen! 🙂

Mooie, onverwachte dingen

Inmiddels hebben heel wat bekende en onbekende mensen de weg naar mijn kankertijd website gevonden. Door mijn blogs kom ik in aanraking met mooie, onverwachte dingen. Zo werd een vriendin benaderd door Lilian, oprichter en initiatiefneemster van Puik voor Elkaar. De Stichting Puik voor Elkaar geeft pruiken aan vrouwen, mannen en kinderen die als gevolg van behandelingen tegen kanker hun haar (gaan) verliezen en zelf geen pruik kunnen betalen. Lilian had mijn pruikendrama blog gelezen en bood mij een pruik aan. Hoe lief! Ondertussen is Kirsten van Haarhuys Dordrecht twee keer bij mij thuis geweest met prachtige pruiken. Wat een fijne ‘pruikenmevrouw’! Zij geeft je echt het gevoel dat ze het beste en mooiste voor jou wil. Een aanrader! Ik heb er één uitgezocht die erg lijkt op mijn eigen haar. Toen ik die opzette zag ik Daphne. En vriendin M ook. Zij zag niet eens dat ik een pruik op had toen ik de deur open deed. Helaas stopt de stichting Puik voor Elkaar ermee. Bedankt Lilian dat ik nog net op het nippertje een mooie pruik van jullie mocht krijgen. Dankbaar! Ook werd ik benaderd door een start up INGA Wellbeing, die mooie kleding maakt voor patiënten. Zij maken kleding, waarin patiënten zich comfortabel voelen en zich normaal kunnen blijven kleden, terwijl alle medische onderzoeken en toepassingen mogelijk blijven. Ik mag een kledingstuk uitzoeken. Ik zoek liever een prachtig jurkje uit bij Dion Vintage, mijn favoriete ‘jurkenwinkeltje’, maar aangezien ik nu ook ‘patiënt’ ben en het bij de chemo toch niet zo handig is om in mijn jurkje met hakjes te komen, moet ik mij ‘hier en daar’ aanpassen 😊. Ook kankercoach M bood aan mij vrijwillig bij te willen staan in deze kankerperiode na het lezen van mijn blogs. Zo heb ik tal van mooie reacties, cadeautjes, hulp en aanbiedingen gekregen. Het is zo mooi om te ervaren hoe betrokken en liefdevol mensen zijn. Zelfs als ze je niet kennen.

Niet correct Nederlands

Neerlandici, taalpuristen en collega’s lezen misschien met samengeknepen billen mijn blogs. Ik weet dat mijn zinnen regelmatig krom zijn, er soms foutjes in mijn teksten staan, mijn zinsopbouw niet altijd klopt en niet alles even goed Nederlands is. Ik schrijf vanuit mijn gevoel. Ik schrijf pratend. Alsof ik het jullie vertel. Zo gaat het door mijn hoofd en zo schrijf ik het op. Deze manier van schrijven heeft niets te maken met hoe ik mijn werk als copywriter doe. De (web)teksten die ik zakelijk oplever, heb ik tig keer doorgenomen, aangepast, verbeterd en nogmaals doorgenomen. Mijn blogs zijn van een heel andere strekking. Vanuit gevoel geschreven. Open en eerlijk. Zonder grammaticaal overal op te letten. So, forgive me voor mijn niet altijd correcte Nederlands.

Ik heb de laatste tijd weinig geblogd. In werkelijkheid heb ik toch mijn verhalen verteld. In mijn hoofd. Als ik namelijk wakker lig in bed vertel ik hele blogs in mijn hoofd. Dan ben ik van plan dat de volgende dag op te schrijven, maar vind ik er de tijd niet voor. Ik heb dan toch mijn verhaal verteld en gevoelens verwerkt, alleen helaas niet leesbaar voor jullie. Ik ga proberen wat regelmatiger te bloggen. Dan zijn mijn blogs tenminste ook niet zo lang!

Verjaardag

Afgelopen week, 29 november, vierde ik mijn 49ste verjaardag. Ik vierde het in de overtuiging dat ik volgend jaar mijn 50ste verjaardag kankervrij zal vieren. Ik heb dan nog immunotherapie en weet niet of alle operaties al achter de rug zijn en hoe ik er lichamelijk en mentaal aan toe ben, maar hier ga ik voor. Kankervrij op mijn 50ste! Daar heb ik op geproost. Met de champagne van broertjelief, gekocht bij Harries wine & deli, bekend sommelier en ‘oud’ klasgenootje van mij uit Vlissingen. De champagne smaakte lekker fruitig Harrie :-). Ik heb een top verjaardag gehad. Mijn broertje is speciaal voor mijn verjaardag uit Australië overgevlogen. Drie dagen hebben we samen doorgebracht. Wanneer maak je dat nog mee? Helaas was mijn moedertje te verkouden om te komen. Een te groot risico dat ik ook ziek zou worden. Mijn lieve vriendinnetjes, C, A, V, M, N en Y kwamen ook langs. Super lief. Mijn lieve meisjes hadden een prachtige, ontzettend mooie tekst op hun kaart geschreven en gaven mij een high tea met zijn viertjes. ‘S-avonds werd ik getrakteerd op een etentje met zijn allen door vriend M. Te lief!

Kankertraject

De komende dagen heb ik het weer druk met ziekenhuisbezoeken. Morgen, 4/12, heb ik een MRI scan om te zien of mijn tumor heeft gereageerd op de chemo. Best spannend. Want wat als het niet zo is? Daar ga ik niet vanuit. Ik heb zelf het gevoel dat het wel wat heeft gedaan. Mijn borst is weer zachter en ik voel die hele grote knobbel niet meer aan de oppervlakte. Dieper voel ik wel nog een schijf, maar het voelt heel anders dan toen ik de tumor ontdekte. Ik heb dus goede hoop. Na de MRI heb ik een gesprek met de oncologie verpleegkundige. Zij gaat mij uitleggen wat voor bijwerkingen en effecten mijn nieuwe Docetaxel chemokuren kunnen hebben. En de immunotherapie, en Trastuzumab er Pertuzumab. Ik kijk ernaar uit! Al die leuke uitstapjes… 5/12 moet ik eerst bloedprikken om te zien of mijn witte bloedlichaampjes in orde zijn voor de chemokuur van 6/12. Daarna heb ik een gesprek met mijn oncoloog. Ik denk dat zij dan de uitslag heeft van de MRI. Spannend!!! Donderdag 6/12 heb ik mijn 4^e chemo en tegelijk immunotherapie. Ik zie er best tegenop eerlijk gezegd. Ik voel nu alweer die citroen in mijn mond. Bij wijze van spreken. Als je een citroen zou eten, krijg je van tevoren al dat gevoel… dat zure gevoel in je mond. Dat heb ik met de chemo. Als ik eraan denk voel ik al dat gif door mijn lijf stromen en dat rotgevoel in mijn mond. Brrrrrr. Nog maar niet aan denken dus. Leven met de dag.

Mijn dank is groot

Ik wil graag iedereen bedanken die mij de afgelopen periode heeft gesteund, in welke vorm dan ook. Al is het een klein berichtje tussendoor om te laten weten dat je aan mij denkt. Dat alleen is al heel fijn. In het bijzonder wil ik bedanken: vriend M, vriendin M, vriend E, vriendin Y, vriendin N en mijn PP zusjes A, C , V en O. Zij hebben al zoveel voor mij gedaan en staan regelmatig voor mij klaar. Ook wil ik mijn drie heerlijke dochters, mijn vader en moeder in Vlissingen en mijn broertje en schoonzusje in Australië bedanken voor hun liefde en medeleven. Als directe naaste is het moeilijk je moeder en dochter geconfronteerd te zien met zo’n onvoorspelbare en nare ziekte als kanker. Stiefzusje M wil ik bedanken omdat zij altijd klaarstaat voor mijn paatje en hem met liefde vanuit Vlissingen naar Capelle rijdt. Vriendin en oud collega L wil ik bedanken voor haar vrijwillige zakelijke inzet voor mij. Zo ook oud collegaatje M. Daarnaast wil ik Vriendin M en vriend J bedanken voor het opzetten van de doneeractie en hun donaties en iedereen bedanken die een kleine of grote bijdrage heeft geleverd aan de doneeractie, direct via de actie, cash of via overboeking. Ik ben er nog lang niet, maar de komende paar maanden hoef ik mij geen zorgen te maken. Dat is een geruststellend gevoel. Jullie maken mij een gelukkig mens!

Veel liefs,

Daphne