KankerDoula is de nieuwe Bye Bye Kankertijd. Geen platform, maar een coachingstraject om vrouwen te helpen na kanker vanuit zelfliefde hun nieuwe mooiste leven te gaan leven. Vanuit KankerDoula start ik een nieuwe blogserie over hoe je na kanker je goed en gelukkig kunt gaan voelen en grip op je leven hebt. Zelfs meer dan ooit tevoren. Vanuit zelfliefde. Vanuit innerlijke rust. Vanuit bewustzijn. Vanuit gezond leven in de breedste zin van het woord. Van ademen, overprikkeld brein, bewegen, voeding, vasten, mediteren en ochtendrituelen tot stress, onzekerheid, angsten, projecties, zelfliefde, gedachten, kindpijnen, seksuele energie, plantmedicijnen, microdosering, enz. Zelfliefde is de basis van je bestaan. De basis van je gelukkig voelen. Alles kun je namelijk in jezelf vinden. Niet in de buitenwereld. Niet in de omstandigheden. Alles zit in jou. Van daaruit groeit en bloeit alles om je heen. The only way out, is in.
The only way out, is in
Kankerdoula – een nieuw leven na kanker
Doula betekent letterlijk ‘dienende vrouw’. Van oorsprong is een doula een vrouw die zwangere vrouwen bijstaat bij en na de geboorte. Andere vrouwen helpt bij het nieuwe leven.
Als je een dodelijke ziekte hebt gehad, zoals kanker, dan is je leven niet meer hetzelfde. Er is een leven vóór de kanker en een leven ná de kanker. Je rouwt om de vrouw die jij voor de kanker was. Maar er is ook een kans op een nieuw leven na de kanker.
Een nieuw leven waarin jij voor jezelf kiest. Een leven waarin jij voluit durft te leven vanuit wie jij bent en wat jij wilt. Met jouw grenzen, jouw verlangens, jouw gevoelens. Voelen en (door)voelen. Alles is te vinden in jou en alles ontstaat vanuit jou. Een gelukkig leven vanuit bewustzijn en zelfliefde. Dat leven gun ik jou.
Als KankerDoula help ik vrouwen na kanker vanuit zelfliefde, innerlijke rust en bewustzijn hun nieuwe mooiste leven te gaan leven. ‘Gewoonweg’ gelukkig zijn met jezelf en je leven. Omdat jij bepaalt hoe je je nieuwe leven wilt leven.
Ik voel jou. Ik begrijp jou. Ik zie jou. Jouw pijnen. Jouw verdriet. Jouw frustraties. Jouw struggles. Jouw eenzaamheid. Jouw angsten. Jouw gebrek aan energie. Jouw behoefte aan (h)erkenning. Jouw denken over jezelf. Jouw doemscenario’s… Ik heb het zelf doorleefd.
Maar ik zie vooral ook jouw kansen, jouw mogelijkheden, jouw mooie jij, jouw liefde, jouw potentie, jouw groei, jouw kracht. Ik zie vooral ook een tweede kans om je leven te gaan leven zoals jij dat wilt. Luisterend naar jouw lichaam. Voelend. Ik zie hoe jij vanuit zelfliefde de nieuwe jij kunt zijn die kiest voor een gelukkig leven waarin jij de controle hebt over je eigen leven, je gedachten, je gevoelens, je emoties, je patronen. Vanuit die energie help ik jou op te staan door naar binnen te gaan.
Wie wil je zijn? Je hebt een tweede kans om te kiezen hoe jij je leven wilt gaan leven. Kies je voor een leven waarin jij op de eerste plaats komt?
Daphne voor en Daphne ná de kanker
Er is een Daphne voor de kanker en een Daphne na de kanker. Dat zijn 2 verschillende identiteiten. De behuizing, mijn lichaam, is nog hetzelfde. Nou ja, hahaha, dat is ook niet helemaal waar. Dat lichaam heeft het nodige te verduren gehad tijdens de behandelingen en is daar niet schadevrij vanaf gekomen. Maar mentaal ben ik een totaal ander persoon.
De kanker heeft mij doen inzien dat ik de ratrace leefde. To do lijstjes en veel MOETEN. Alles ook heel goed willen doen. Een leven gericht op de buitenwereld. Altijd bezig met wat er zich buiten mij afspeelt. Werk, kinderen, vriendinnen, huishouden… Dit regelen, dat regelen. Zus goed doen en zo nog beter doen. Rennen en vliegen, altijd bezig zijn en aanstaan. Altijd in de vijfde versnelling. Een leven vanuit het hoofd in plaats vanuit het hart. Rationaliseren en beredeneren in plaats van voelen. Niet stilstaan bij verdriet, boosheid of pijn en het echt doorvoelen. Nee vooral doorgaan. Zand erover en door. Even slikken en weer doorgaan. Lekker bezig blijven en ‘vluchten’ in van alles doen. Een leven zoals velen hun leven leven in de huidige maatschappij. Alles snel, vlug, naar buiten gericht, individualistisch, vanuit het hoofd en vooral niet voelend.
Een hoog cortisol level, dopamine, adrenaline. Want alles moet vooral leuk, leuker, leukst zijn. En jijzelf natuurlijk ook. Eigenlijk stond mijn lichaam voortdurend in de overleefstand. Geen rust. Geen echte rust in het parasympathisch zenuwstelsel. Een continu overprikkeld brein. Geen bewustzijn. Geen stilte. Geen voelen in mijzelf wat ik nodig heb en wat ik écht wil. Niet luisteren naar mijn lichaam als het aangaf moe te zijn. Of eigenlijk bekaf. Gewoon doordenderen. Gaan met die banaan. Zoveel leuke dingen te doen! En zoveel te regelen en aan te denken. Dit moet nog af en dat ook. Zoveel te voldoen aan verwachtingen van anderen. Of aan wat je denkt dat anderen van je verwachten op basis van je eigen overtuigingen. Zoveel ingeslopen patronen waarvan je denkt dat het zo moet of hoort. Je sympathisch zenuwstelsel dat continu aan staat. Totdat het fluisteren van je lichaam overgaat in schreeuwen door een ziekte als kanker, een burn-out of andere fysieke of mentale signalen.
Luister naar het fluisteren van je lichaam,
zodat het niet hoeft te schreeuwen!
Ik was mijzelf niet bewust dat ik niet bewust was :-). Ik dacht dat ik die zelfbewuste en zelfverzekerde vrouw was, die heel goed wist wie ze was en wat ze wilde. Maar niets was minder waar. Ik kwam er door mijn innerlijke reis achter dat ik zo mijn best deed omdat ik juist de bevestiging en waardering van anderen nodig had om mijzelf goed genoeg te vinden. Daarom was ik ook zo bang om te falen, het niet goed (genoeg) te doen en voor afwijzing. Perfectionisme is een manier om je staande te houden in het leven. Door een gebrek aan zelfliefde. Ik vond mijzelf blijkbaar niet genoeg genoeg als ik niet mijn uiterste best deed. Iets wat velen van ons als imprint hebben: jezelf niet goed genoeg vinden. Er is ons niet geleerd wat van jezelf houden inhoudt. Dat je geweldig bent zoals je bent, met alles dat daarbij hoort. Ons is geleerd om altijd te presteren om goed genoeg gevonden te worden. Goede cijfers op school. Je uiterste best doen bij sporten. Aardig en behulpzaam zijn naar anderen. Klaar staan voor anderen. Want dán krijg je waardering en ben je een ‘goed’ genoeg persoon. Dat is de maatschappij waarin we zijn opgegroeid. Alles gericht op buiten en meer en beter. Het goed doen voor de buitenwereld en de buitenwereld tevreden maken. Beginnend in je vroege jeugd. Als kindje weet je heel goed hoe je je aan moet passen zodat je waardering krijgt.
Ik heb nooit geweten dat ik weinig zelfliefde had. Dat ik mijzelf eigenlijk nooit goed genoeg vond. Ik kende wel dat stemmetje in mijn hoofd dat mij voortdurend vertelde hoe ik het nóg beter kon doen. Of hoe mijn innerlijke criticus keer op keer kritisch tegen mijzelf sprak als ik het, in mijn ogen, niet goed genoeg had gedaan. De blablabla op mijn schouder. De niet aardige stem in mijn hoofd. Dat was er wel, maar ik was onbewust onbekwaam. Ik dacht dat dat bij mij hoorde. Dat ik dat was. Maar ik ben die criticus op mijn schouder niet. En ik hoef er ook niet naar te luisteren. Dat bewustzijn kwam pas na de kanker. Toen er niets meer van mij over was waaraan ik voorheen mijn identiteit ontleende. Want wie was ik dan wel?
Een gelukkig leven vanuit zelfliefde
Ik heb werkelijk van alles gedaan na de kanker om te helen, acceptatie te voelen, innerlijke rust te ervaren, alles te leren (door)voelen en de nieuwe Daphne te omarmen om wie ze echt is. Ik heb alles gedaan om weer het geluk in mijzelf te voelen. Want dat was ik echt kwijt. Het is mooier dan ik ooit had kunnen dromen. Het leven blijkt zo anders in elkaar te zitten dan ik altijd heb gedacht. Zelfliefde gaat zo ver. Het is zo’n intens mooi proces in jezelf. Van waaruit de wereld om je heen ontstaat. In verbinding met jezelf in verbinding met anderen. Jij creëert je eigen mooie leven.
Boeken, podcasts, trainingen, opleidingen, masterclasses, therapieën, onderzoeken, retraites, behandelingen, ceremonies, workshops … je kan het zo gek niet bedenken of ik heb het gedaan. Het was een grote zoektocht. Die 4 jaar heeft geduurd en altijd zal blijven voortduren. Want je raakt nooit uitgeleerd. Ik blijf mij ontwikkelen. Ik wil vrouwen in hun natraject van kanker die enorme zoektocht besparen. Niet de zoektocht naar hun mooie zelf, maar de zoektocht wie of wat hun daarbij kan helpen. Ik wil hun leren wat ik heb geleerd. In kortere tijd. Alhoewel de inzichten en processen die deze reis in het lichaam teweeg brengen tijd nodig heeft om te beklijven. Ik weet de weg. Ik weet wat werkt. Ik coach en begeleid vrouwen na kanker naar een gelukkig leven vanuit zelfliefde. Stapje voor stapje. Niet van 1.0 naar 4.0. Maar eerst van 1.0 naar 2.0. En als je dieper wilt, dan dieper. In een volgend traject.
Verbonden ademen ervaarde ik als één van de beste tools op het gebied van lichaamswerk icm inzichten in zelfliefde, denkpatronen, overlevingsstrategieën en het innerlijk kind. Ik volg daarom de ademcoach opleiding bij Lars Faber omdat verbonden ademen hele diepe helende processen in gang brengt en mega veel inzichten in mijzelf en anderen geeft. Dat in combinatie met mijn holistische coach en NLP opleiding is de basis van waaruit ik vrouwen help na kanker vanuit zelfliefde en bewustzijn hun nieuwe leven te gaan leven. Alhoewel… de échte basis is mijn kennis, gevoel en inzichten als kanker ervaringsdeskundige. Zonder dat zou ik vrouwen na kanker nooit zo goed kunnen coachen, begeleiden en begrijpen als dat ik nu kan.
Wil jij informatie over het KankerDoula traject van overleven naar jezelf alle liefde geven?
Dan kun je mij een mail sturen naar info@kankertijd.nl. Ik kijk ernaar uit om jou te helpen een gelukkig leven te creëren na kanker vanuit zelfliefde en bewustzijn.
