Blog 8: verwijdering van mijn schildwachtklier

Ik kom net van mijn gesprek met de oncoloog waar ik samen met vriendin C naartoe ben geweest. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe fijn al die support van jullie allemaal is. Je zal het allemaal alleen moeten doen! Maar het tegendeel is waar. Ik krijg zoveel hartverwarmende reacties en ook echt hulp aangeboden. Dat voelt zo ontzettend goed. Zoals ik al eerder schreef: dat zoiets slechts, zoveel goeds en moois teweeg brengt! Heel bijzonder. En ik heb de operatie gehad voor de verwijdering van mijn schildwachtklier / poortwachtersklier.

Gesprek met de oncoloog

Maar goed, het gesprek met de oncoloog. Laat ik met het positieve beginnen. Op de MRI is de tumor slechts 3 cm groot. Geen 5 cm dus zoals op de echo te zien was. Volgens de oncoloog is een MRI nauwkeuriger, dus zie ik dit maar als iets positiefs: mijn tumor is kleiner dan eerst was verteld en gedacht! Yessss. Dan nu het moeilijke gedeelte: ze weten nog steeds niet of mijn rib kwade cellen bevat of niet. Gisteren ben ik weer besproken in het overleg met ook de artsen van het EMC, maar het is gewoonweg niet te zien op de MRI en de PET Scan of er alleen sprake is van een breuk met herstellend weefsel of afwijkend weefsel door kwade cellen. Op de PET Scan licht het gebied op. Een teken dat er iets kwaadaardigs zit. Voor de PET Scan heb ik suikers via een infuus ingespoten gekregen omdat kankercellen dol zijn op suikers en daardoor oplichten. Echter niet alleen kankerweefsel, maar ook weefsel dat zich aan het herstellen is, houdt van suikers. Het kan dus ook zo zijn dat het gebied oplicht doordat er herstellend weefsel van mijn ribbreuk zit. Er is op geen enkele manier verder te onderzoeken of het al dan niet kwaadaardig is, behalve door het afnemen van een stukje uit mijn bot/rib. De radioloog heeft echter aangegeven dat ze dat nooit doen bij een breuk. Maar omdat het bij mij van essentieel belang is, krijg ik vandaag of morgen te horen of ze toch een stukje uit mijn rib gaan nemen voor onderzoek.

Als dat bot is aangetast is dat een flinke domper. Alles wordt hierdoor nog veel complexer. Mijn behandeling wordt gecompliceerder en bij een operatie moet niet alleen (een gedeelte van) mijn borst worden verwijderd, maar ook mijn rib of een gedeelte van mijn rib. Dat zal het allemaal moeizamer en ingrijpender maken. Mijn lichaam zal dan nog meer gehavend zijn. En het herstelproces langer. Pffff. Ik kan dan ook niet meer bij het IJsselland blijven, maar moet naar het EMC. Omdat het te gecompliceerd is. Het mag dus gewoon niet zo zijn. Het mag niet. Ik ben er zo van overtuigd dat het alleen maar een breuk is. En dat het niet is aangetast. Vraag me niet waarom. Het zal best wishfull thinking zijn, maar ik heb zo’n positieve vibe dat het niet zo is. Laat het alsjeblieft bij alleen de borstkanker blijven, want dat is al heftig genoeg! Oja, wat de oncoloog ook nog vertelde was dat ik een vergrote bijnier heb. Daar schrok ik wel een beetje van, want daar is de kanker bij mijn inmiddels overleden schoonzusje begonnen. De bijnier lichtte echter niet op bij de PET Scan, dus kan ik ervan uitgaan dat er een goedaardig gezwel zoals een cyste in mijn bijnier zit. Tja, ik word nu helemaal doorgelicht, dus komt er van alles aan het licht.

Operatie verwijdering schildwachtklier

De operatie voor de verwijdering van mijn schildwachtklier / poortwachtersklier is gisteren goed gegaan. Om 8 uur moest ik mij melden op de afdeling chirurgie en kreeg ik een bed. Om 11 uur werd ik in dat bed, met mijn sexy blauwe ziekenhuisoutfit aan, naar radiologie gereden. Ik voelde mij ineens echt een patiënt. Dat zou ik mij toch al hebben moeten voelen, na 2 weken iedere dag naar het ziekenhuis, maar als je in zo’n bed door het ziekenhuis wordt gereden is het ineens een ander verhaal. Bij radiologie werd een marker in mijn borst geplaatst in het midden van de tumor. Brrrr, kriegel word ik van al dat spuiten, snijden en inbrengen in mijn lichaam. Maar het mot. En wat mot dat mot!

Daarna mocht mijn borst weer fijn platgedrukt worden bij de mammografie. Dat was om te bepalen of de marker goed in het midden zit. Zoals ik al eerder heb geschreven is die marker om goed tijdens de chemo te kunnen bepalen hoe de tumor slinkt en waar hij precies zat. Rond 12 uur werd ik in mijn ziekenhuisbed naar de OK gereden. Daar werd weer een heerlijk infuus aangelegd (de 4^e in een paar dagen) en werd mij alles goed uitgelegd. De operatie was onder volledige narcose. Omdat ik een bloeddrukmeter om had die zo nu en dan aansloeg, hetgeen gebeurde terwijl ik het infuus kreeg toegediend, stond mijn hele arm in brand en heel veel vervelende prikkels. Dat was even pijnlijk, maar daarna ben ik ingeslapen. De operatie is geslaagd. Ze hebben niet één schildwachtklier, maar 2 schildwachtklieren verwijderd. De vorige dag was er via radioactief spul één schildwachtklier gevonden op de foto, maar tijdens de operatie zagen ze er 2, die beiden verwijderd zijn. Na de operatie ben ik een tijdje suffig geweest, maar na goed gegeten te hebben mocht ik lekker naar huis.

Uitslag ontleding schildwachtklier

Nu is het wachten op de uitslag van de ontleding van mijn schildwachtklieren. Deze klieren in mijn oksel lichtten niet op op de PET Scan, maar zijn er nu onder de microscoop ook geen, op de PET Scan niet waar te nemen, kleine kwaadaardige cellen te vinden? Laten we hopen van niet. Hoop dat is het enige dat ik kan hebben. Deze weken leef ik continue tussen hoop en vrees. Iedere dag krijg ik weer een nieuw bericht. Laat ik nu alsjeblieft een positief bericht krijgen. Eigenlijk zit ik dus op 2 positieve berichten te wachten. 1: er zit geen kwaadaardig weefsel in mijn rib en 2. Er zijn in mijn poortwachtersklieren geen minuscuul kleine kwaadaardige cellen te vinden. Veel onzekerheid dus nog. Hierdoor heb ik ook nog steeds geen behandelplan. Het wachten is op duidelijkheid. Het moet volledig duidelijk zijn wat er allemaal voor kwade cellen in mijn lichaam zitten voordat er een behandelplan opgesteld kan worden. Logisch! Volgende week donderdag heb ik weer een afspraak bij de oncoloog. Dan is hopelijk alles duidelijk. En zal ik heel snel beginnen met mijn chemotraject. Duimen maar dat de 2 onderzoeken die nu nog lopen een negatief resultaat opleveren, geen kwade cellen, en dus een positief bericht. Op hoop van zegen maar weer!

Fotoshoot

De fotoshoot met mijn meiden dinsdagavond was super. Alhoewel het een uitdaging is met 3 puberdochters een fotoshoot te doen! Vooral als ze alle 3 vinden dat een bepaalde kant hun ‘betere kant’ is en die kant is bij alle 3 hetzelfde! Wie gaat er dan aan de andere kant van de foto staan? Hahaha. Toen ik zo oud was wist ik niet eens dat ik een betere en slechtere kant had! Dat weet ik trouwens nu nog steeds niet! De foto’s zijn echt prachtig geworden. Dat is Marcel Krijger wel toevertrouwd. Nu komt echter het lastige: de foto’s uitkiezen! Marcel heeft heel veel foto’s gemaakt en met name het kiezen van de foto’s waar we met zijn vieren opstaan en mijn meiden met zijn drieën, wordt een uitdaging. Want op de ene foto vindt dochter J zichzelf niet goed staan, op de volgende foto waar dochter J zichzelf wel goed vindt staan, vindt dochter A of dochter R zich weer niet goed staan :-). We komen er vast wel uit en dan heb ik prachtige foto’s met mijn meiden en ook individueel van allemaal. Het voelt goed dat ik dat gedaan heb nu ik mij nog zo goed voel en er nog goed uitzie. Het resultaat gaan jullie vast heel snel zien. Nou, allemaal weer duimen voor positieve uitslagen, dan kan ik sterk het chemotraject in.

Veel liefs,

Daphne