Blog 37: Uitslag biopsie

Vandaag krijg ik de uitslag van mijn biopsie van vorige week donderdag. Heel spannend dus. Ik weet niet om hoe laat de chirurg belt, dus dat wordt heel de dag mijn telefoon in de gaten houden om geen telefoontje te missen. De chirurgen / ziekenhuizen bellen namelijk anoniem. Dus als je een telefoontje mist, dan kan je niet terugbellen! Dan is je kans voorbij. Zo ging het ook vorige week met een telefoontje van de plastisch chirurg (PC) die ik had gemist omdat ik met mijn borst geplet tussen twee platen op een tafel in het ziekenhuis lag. Terwijl de radioloog en 2 verpleegkundigen mijn borst mishandelden voor het goede doel, ben ik anoniem gebeld en kon ik niet opnemen. Daarna heb ik niets meer van de PC gehoord. Voor mij was dat een belangrijk gesprek. Waarin ik meer duidelijkheid hoopte te krijgen over het reconstrueren van mijn borst. Maar helaas pindakaas. Echt shit hoe dat werkt. Maar wat doe ik eraan?

Vandaag wil ik toch echt heeeeeel graag de uitslag weten van mijn biopt. Dus die telefoon blijft continu in mijn buurt. Ook al moet ik zo naar de fysio om mijzelf weer even goed te laten afbeulen, voor zover dat kan. Ik heb namelijk erge spier- en gewrichtspijnen. Ik ben net een oud omaatje op sommige dagen. Dat is een bijwerking van de immunotherapie, maar ook van de chemo. Ik vrees dat ik dat dan nog een jaar zal hebben (aangezien ik nog tot en met december immunotherapie krijg). Als het daarna maar weggaat. Dat het geen blijvende gevolgschade is. Dan ben ik allang blij. Vandaag krijg ik te horen of mijn kalkspatjes nog DCIS bevatten of niet. En of ik daardoor wel of niet een borstbesparende operatie kan laten doen. Ik wil duidelijkheid. Ik wil weten waar ik aan toe ben. Die voortdurende onzekerheid is killing.

Zoals ik al eerder schreef, heb ik na vandaag nog geen zekerheid. Want áls ik een borstbesparende operatie kan, dan gaat de patholoog het weggenomen weefsel onderzoeken. Als dat schoon is, dan hang ik de vlag uit! Yeahhhh. Dan ben ik zoooo blij. Niet alleen omdat de borstoperatie en het herstel dan veel minder zwaar zijn, maar ook omdat dan de kanker echt uit mijn borst blijkt te zijn. Een mooier bericht kan ik niet krijgen. Als het echter niet schoon is, dan moet ik alsnog mijn gehele borst leeg laten halen. Allemaal als, als, als. En dus geen duidelijkheid. Maar eerst vandaag de uitslag van het biopt. Want als dat niet goed is, dan moet ik sowieso direct mijn gehele borst leeg laten halen. Dan heb ik wel gelijk duidelijkheid. Alleen niet de duidelijkheid die ik zou willen. Want nog kankercellen in mijn borst! Laat het please niet zo zijn. Maar beter niet leuke duidelijkheid, dan geen duidelijkheid!

Als je kanker hebt en in zo’n traject als het mijne komt, moet je alles stapje voor stapje doen. Anders is het niet te overzien. Niet te behappen. Focussen op iedere fase en niet te ver vooruit kijken. Dan kan je het aan. Dus… nu eerst de uitslag van het biopt afwachten. Spannend!

Ik heb enorm veel te vertellen, maar heb de afgelopen tijd niet geblogd. Jammer, want er zijn vele blogs in mijn hoofd voorbij gegaan. Ik heb ze alleen niet opgeschreven. Jullie horen gauw van me. Met hopelijk een positieve uitslag! Fingers crossed.

Veel liefs,
Daphne