Blog 3: Behandelplan

Vandaag zou ik mijn behandelplan te horen krijgen. Spannend. Want dat gaat mijn hele leven het komende jaar of de komende twee jaar bepalen. Ik kon niet in slaap komen gisterenavond en heb een klein stukje genomen van mijn op Ibiza gekochte slaappillen (daar vrij te verkrijgen bij de apotheek!). Dat hielp. Uiteindelijk heb ik toch nog wat uurtjes slaap kunnen pakken. Bizar hoe je leven ineens volledig in het teken van kanker staat. En dat alle andere zaken waar je mee bezig was naar de achtergrond worden geschoven en minder belangrijk lijken te zijn. Bizar ook hoe je gedachten gaan. Iedere dag slikte ik vitaminepillen. Nu sta ik met die vitaminepillen in mijn hand en denk ik: moet ik die nu wel nemen? Want voor mijn lichaam zijn die vitaminepillen goed, maar mijn tumor gedijt nog beter door al dat gezonde eten. Die kwaadaardige celdeling gaat namelijk sneller dan je normale celdeling. De kwaadaardige cellen denken: mmmmm weer een lekker gezond hapje en delen lekker snel door.

Nog geen behandelplan

Om half 10 moest ik mij melden bij de afdeling oncologie in het IJsselland ziekenhuis. Daar kreeg ik een gesprek met mijn behandelend arts, oncoloog in opleiding. Ligt het aan mij of is het logisch dat er door je heen gaat: “in opleiding?“. Niets ten nadele van deze oncoloog i.o.. Ze legde alles heel goed uit en sprak met kennis van zaken over mijn ‘case’. Maar toch. Zij overlegt alles met de oncoloog en sowieso wordt mijn case in het overleg van medisch specialisten besproken, waarbij ook het Medisch Centrum Rotterdam betrokken is. Ik moet er dus maar gewoon vertrouwen in hebben. De oncoloog i.o. (o.i.o.) vroeg mij of ik de uitslag van de MRI te horen had gekregen. Ik gaf aan dat dat zo was en dat onder meer daaruit is gebleken dat ik een grote kwaadaardige tumor heb. De o.i.o vertelde dat de tumor inderdaad 5 cm groot is en van een kwaadaardige soort. Maar, zei ze, er is ook een plek gevonden op je rib. Een plek dat een uitzaaiing kan zijn. BAM. Die kwam binnen.

Gebroken rib

Ik vertelde de o.i.o. dat ik zo’n 7 weken geleden mijn rib net boven mijn borst gebroken heb en of het niet zo kan zijn dat ze dat zien op de MRI. Ze zei dat je een bot eerder breekt als die is aangetast. Tja… Ik vond het ook al bijzonder dat ik mijn rib brak door hard tegen de punt van de bank te komen om iets achter de bank te pakken dat op de grond lag. Maar ach, het was zo, dus heb ik daar verder niet meer over nagedacht. Mijn enige hoop dat het toch niet is uitgezaaid is dat ze zei dat bij genezing van een breuk het gebied er ook anders uitziet. Ze heeft dus niet gezegd dat het 100% zeker is dat het een uitzaaiing is in mijn bot. Maar ja… het zit heel dicht bij mijn tumor. De kans is dus reëel aanwezig. Omdat die plek op mijn rib geconstateerd is, is er nog geen behandelplan gemaakt. Daarvoor willen ze eerst weten of er uitzaaiingen zijn. Logisch. Eerlijk gezegd snapte ik niet waarom daar niet al eerder een scan voor was gemaakt, maar dit zal het protocol van de medische wetenschap zijn. Ik ging dus het ziekenhuis uit zonder behandelplan, maar met een onzekere factor erbij: heb ik inderdaad uitzaaiingen of niet?

PET SCAN

Om te kijken of er nog meer uitzaaiingen zijn krijg ik morgen een PET Scan in het Erasmus Medisch Centrum. Daar ben ik ongeveer 3 uur zoet mee. Ik moet nuchter zijn en mag morgen dus niet eten. De uitslag van de PET is natuurlijk cruciaal. Wat als het echt al is uitgezaaid in mijn lichaam? Dat kan toch niet? Ik voel me zooooo goed. Hoe kan het allemaal in mijn lichaam woekeren? Toch is het zo. Ik heb kanker. Er komen dus hele spannende dagen aan. De borstkankerweg die ik moet bewandelen is al vreselijk, maar als het uitgezaaid is … Welke overlevingskans heb ik dan? En wat staat mij dan nog meer te wachten? Misschien niet eens zoveel meer wat behandelingen betreft want ik krijg al het gehele scala aan behandelingen. En chemo gaat door je gehele lichaam, dus pakt niet alleen mijn borstkanker aan, maar ook andere kwaadaardige cellen of tumoren. Maar het brengt nog meer onzekerheid met zich mee. Want dan moet niet alleen de tumor in mijn borst slinken, maar ook andere kankerplekken weggaan. En als die kanker in mijn rib/bot zit, moet dat ook weggesneden worden. Kan dat uberhaupt? Nog meer operaties en littekens. Pfffff, wat een rollercoaster ben ik in beland! Niet te bevatten allemaal.

Mijn leuke leven is plotsklaps voorbij. In één klap ben ik van vrouw in de bloei van haar leven verworden tot kankerpatiënt. Ik zit bijna iedere dag in het ziekenhuis voor onderzoeken. Morgen PET. Maandag hartritme functie onderzoek, woensdag operatie. Als de operatie doorgaat. Dat is afhankelijk van de uitslag van de PET Scan. Is de uitslag positief, dat er uitzaaiingen zijn dus, dan gaat de operatie niet door. Als er geen uitzaaiingen op de PET Scan te zien zijn dan gaat de operatie wel door, omdat er onder een microscoop minuscuul kleine kwaadaardige cellen te zien zijn die niet op een PET Scan te zien zijn. Donderdag ook weer naar het ziekenhuis voor een hartritme filmpje en gesprek met de oncoloog. Mijn leven bestaat nu al uit ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Tussendoor probeer ik te werken om nog wat geld te verdienen. En zaken te regelen. En tijd door te brengen met mijn meisjes. Thuis moet alles doorgaan. Dat kan nu ook nog. Ik kan, ook voor mijn meisjes, mijzelf blijven. We kunnen nog steeds lachen en gek doen met elkaar. Maar het zwaard van Damocles hangt heel dicht boven ons hoofd.

Geweldige vrienden en vriendinnen

Hoe mooi is het om de steun, liefde en betrokkenheid van familie, vrienden, vriendinnen en kennissen te ervaren. Er boden zich maar liefst vier ‘vrijwilligers’ aan om morgen met mij mee te gaan naar de PET Scan. Hoe rijk kan je zijn! Voor volgende week heb ik ook al voor ieder bezoek een lieve vriend/vriendin die meegaat. En zelfs uit onverwachte hoek, van mensen die ik niet eens zo goed ken, krijg ik steun. En ook echte hulp. Die ik nodig ga hebben. Dat doet zoveel met mij. Dat is niet te beschrijven. Zoals ik al eerder schreef: ik voel mij zo geliefd en dat is zo’n ontzettend fijn gevoel. Bedankt lieve mensen die mij een warm hart toedragen. Heel heel erg bedankt voor jullie warme betrokkenheid.

Veel liefs,

Daphne