Vandaag gaat het mwah! Ik merk dat het mentaal toch best zwaar is. Afgelopen vrijdag heb ik natuurlijk de PET Scan gehad en vandaag gaat steeds door mijn hoofd: heb ik uitzaaiingen of niet! Wel of niet? Please laat ik geen uitzaaiingen hebben! Die onzekerheid is killing. Ik heb geen idee wanneer ik de uitslag te horen krijg. Donderdag zat ik bij de oncoloog. Toen is met spoed een PET Scan ingepland voor de dag erna, afgelopen vrijdag. Ook is er een afspraak ingepland met de oncoloog voor komende donderdag. Maar zolang zullen ze mij niet op de uitslag laten wachten toch? Het EMC zou de scan binnen een half uur doorsturen en daar is direct alles op te zien. Bovendien staat er voor woensdag een operatie gepland, die afhankelijk van de uitslag van de PET Scan wel of niet doorgaat. Ik ben dus vandaag maar even langsgelopen, toen ik toch in het ziekenhuis was. De balie van interne geneeskunde kon niets vinden in het systeem. Zij zouden mijn verzoek om de uitslag doorgeven aan de oncoloog en die zou mij vanmiddag bellen. Ik zit dus nu te wachten op een heel spannend telefoontje.
Leven on hold
Toen ik vorig jaar mijn hypotheek rond kreeg was ik zo ontzettend blij. Bloed, zweet en tranen heeft het mij gekost om dat voor elkaar te krijgen. Ik was immers nog geen 3 jaar zelfstandig ondernemer, maar moest de hypotheek rond krijgen (volgens het convenant), anders zou ik mijn huis uit moeten. Ik kon de maandelijkse lasten dragen, dat deed ik immers al 4 jaar zelfstandig, maar voor het volledig op mijn naam krijgen van de hypotheek was dat niet voldoende. Het lukte mij! Yesssss. Wat was ik blij en trots. I did it! Ik was weer een stap verder in het volledig en goed op de rit krijgen van mijn leven. Ik heb een mooi huis. Het huis waar ik inmiddels al 20 jaar woon. Waar 2 van mijn 3 dochters thuis geboren zijn en waar ze alle drie zijn opgegroeid. In dit huis wil ik voorlopig blijven wonen. En wil ik mijn rust vinden tijdens de behandelingen die mij te wachten staan.
Mijn huis is mooi, maar verouderd
Mijn huis is mooi, maar verouderd. Vandaar dat ik druk doende was om de benedenverdieping grondig aan te pakken: nieuwe keuken, nieuwe vloer, alles schilderen, nieuwe meubels, etc. Eindelijk kon ik dat gaan realiseren omdat de hypotheek rond was en ik nu zeker wist dat ik hier kon blijven wonen. En ik had er voor gespaard. Ik had er helemaal zin in en was super enthousiast om mijn huis helemaal op te knappen en naar mijn zin te maken. Met vriendin M, die mij interieuradvies geeft, heb ik de afgelopen tijd keuken, vloer, tafel, tafelbank, etc uitgezocht. Toen hoorde ik dat ik kanker heb. Wat doe je dan? Ga je verder met alles? Kan ik hier nu nog steeds blijven wonen als ik straks weinig inkomsten heb? Het geld dat ik gespaard heb voor het onderhouden en verbeteren van mijn woning heb ik nu misschien hard nodig om in mijn kosten van levensonderhoud te voorzien als ik niet meer optimaal kan werken en functioneren. Maar sommige zaken zijn echt noodzakelijk. Zoals de keuken die echt uit elkaar valt en waarin alle apparaten het begeven. Bovendien is die al besteld en betaald. Gelukkig maar, want ik wil als ik mij straks heel ziek voel niet in een huis wonen waar alles het laat afweten of kapot gaat, omdat het 20 jaar oud is. Ik moet hier mijn rust kunnen vinden. Natuurlijk gaat er door mijn hoofd: straks hoor ik dat het uitgezaaid is en dat ik nog maar een x tijd te leven heb. Maar in mijn onderbewuste zit een stemmetje dat zegt dat het niet zo is. Van binnen geloof ik niet dat mijn leven er al op zit. Met de vloer wacht ik nog maar even om financiële redenen. Ook al vind ik het de meest afgrijselijke vloer die er bestaat (smaken veranderen in de loop der jaren :-)). Maar ik heb dat geld straks waarschijnlijk hard nodig om mijn vaste lasten te kunnen blijven betalen. Wat een dilemma’s ineens. Mijn leven dat ik zo goed op de rit had en wat alleen maar completer en mooier werd, staat ineens on hold.
Nou, het wachten is nog steeds op de uitslag van de PET Scan. Het is nu 14.14 uur. Heb ik uitzaaiingen of niet? Ik hoop dat ik snel iets hoor.
Veel liefs,
Daphne
Ik zal duimen voor je Daphne. STERKTE !!
Hiep hiep hoera en gefeliciteerd met de tot nu toe toch goede uitslag, als men hier van goede uitslag kan spreken, maar dat kan, men had ook iets anders mede kunnen delen.
Hebben we samen lopen huilen zo blij dat we zijn, blij zullen vele mensen voor je zijn Daphne.
Nu nog afwachten wat het gevolg gaat worden, maar dit is in ieder geval positief.
Dikke dikke knuffel
Die uitslag is in ieder geval een lichtpunt. Een ander lichtpunt is de genegenheid en het medeleven van allen die je omgeven.
Dat kan een flinke steun voor je zijn.
Met alle anderen hopen ook wij op een gunstig verloop en een voorspoedige en goede afloop.
Met hartelijke groet,
Nella en Rinus.