Borstkanker

“ Goedemorgen Daphne, Ik wilde je een kort mailtje sturen om je te laten weten dat wij zoveel steun en informatie halen uit je blogs. Een goede vriendin (43jr) van mij heeft 1,5 maand geleden te horen gekregen borstkanker te hebben. En toen kwam er zo snel van alles op haar af, niet normaal meer. Jouw verhaal zorgde voor een bepaalde voorbereiding, van jouw vragen maakte we onze vragen en vooral hebben jullie drie grote dingen gemeen, gescheiden, zelfstandig en tieners in huis. Dit alles zorgde dat ze jouw blogs kon waarderen, zich gesteund voelt zei ze gisteren nog. Nou…

Maandag 12 november stond mijn chemo gepland. Maar hij ging niet door. Ik heb te weinig witte bloedlichaampjes. Dat levert teveel risico’s op op ziektes en infecties. De oncoloog in opleiding die mij steeds heeft begeleid moest overleggen met de oncoloog over uitstel. De oncoloog die op de hoogte is van mijn dossier was er echter niet, dus overlegde ze met een andere aanwezige oncoloog. Die gaf aan de chemo een week op te schuiven naar 19 november. Chemo op 19 november De chemo een week opschuiven? Ik stond ervan te kijken want mijn 5e chemo staat gepland op 24…

Ik doe het niet goed. Nee. Ik ben niet goed bezig. Ik ben te druk. Te druk met alle ‘aardse’ normale dingen. Dingen die aan de ene kant niet belangrijk zijn en aan de andere kant wel. Zoals werken. Belangrijk, want inkomen. Maar ik ben er deze week weer veeeeel te druk mee. Waardoor ik mijzelf overdag en zelfs ’s avonds geen rust gun. Geen tijd om even te liggen. Geen tijd om even een krantje te lezen. Geen tijd om mij te verdiepen in kanker. Daar gun ik mijzelf geen tijd voor, want deze week kan ik weer. Dus…

"Leeeeeef!!! Alsof het je laatste dag is", uit volle borst heb ik dat lied het laatste jaar meegezongen. Maakte niet uit waar. Als ik het lied hoorde, veerde ik op en begon ik te dansen en mee te blèren. Zingen kan ik namelijk niet. Hahaha. Dat lied voelde zooooo als mijn lied. Het beschrijft wat ik deed: leven alsof het mijn laatste dag is. Genieten. Voelen. Alles uit het leven halen. Gelukkig zijn. En nu voelt het nog meer als mijn lied. En boodschap. Naar iedereen. Lieve mensen: Leef! alsof het je laatste dag is. Echt. Doe het. Het brengt…

Ik ben zelfstandig ondernemer. Met hart en ziel. En wat haal ik veel voldoening en bevrediging uit het hebben van een eigen bedrijf en ‘het ondernemen’. In mijn blog van 3 september jl schrijf ik, vanwege het 4 jarig bestaan van DaphneCommunicatie, dat ik trots ben dat ik sta waar ik nu sta. Dat ik mijn bedrijf in vier jaar tijd heb opgebouwd tot wat het nu is en dat ik vol enthousiasme en met volle overtuiging mijn 5e ondernemingsjaar in ga. Hoe cru: 4 dagen later werd alles anders. 4 dagen later kreeg ik te horen wat niemand wil…

Omdat ik zo ziek ben door de chemo, vandaag een hele korte blog:     Chemo is de hel Ik moet het ondergaan Ik moet incasseren Ik moet loslaten Ik moet het accepteren Chemo is de hel Maar ik kom er wel!   Veel liefs, Daphne

Vol goede moed gingen vriendin N en ik naar de … ja, hoe noem je dat eigenlijk? Naar de pruikenwinkel. Neeee, rare naam. Dat doet mij aan een carnavalswinkel denken. Of een winkel voor verkleed- en feestkleding. En dat is het verre van. Hair Center zie ik staan op het visitekaartje. Ja, dat klinkt beter. We gingen dus naar het Hair Center. Ik had de vorige dag de ‘pruikenmevrouw’ opgebeld en verteld dat mijn haar erg aan het uitvallen was en dat ik waarschijnlijk dit weekend (de 19e en 20e dag na de chemo. De dagen waarop doorgaans de haren…

“mam, moet je horen wat ik nu weer voor grappigs heb meegemaakt. Je ligt echt in een deuk.” Dochter J komt binnenwaaien van haar bijbaantje achter de kassa. “Maarruh… je mag het niet in je blog schrijven hoor!” Hahaha, mijn blogs doen soms hier en daar wat stof opwaaien en mijn dochters gaan mij nu restricties opleggen. Prima, zij moeten er uiteraard niet door in verlegenheid worden gebracht. Ik schrijf wat ik denk en voel en meemaak en misschien moet ik soms wat voorzichtiger zijn in wat ik schrijf. Alhoewel dat denk ik weer afbreuk doet aan het pure van…

Hij moet eraf. Mijn borst. Dat heb ik gisteren te horen gekregen. Het goede nieuws vliegt mij werkelijk dagelijks om de oren. Uit de biopt van mijn kalkspatjes blijkt dat ook daar kwade cellen aanwezig zijn. Lucky me! Een borstbesparende operatie is daardoor niet meer mogelijk. Het gebied met kwade cellen is te groot. Een borstamputatie dus. Samen met het weghalen van alle klieren uit mijn oksel. Een grote, ingrijpende operatie dus. Afspraak chirurg over uitslag kalkspatjes Gisteren om 11.15 uur had ik een afspraak met de chirurg om de uitslag van mijn tweede biopsie van kalkspatjes te bespreken. Eigenlijk…

Mijn meisjes. Ohhhh, mijn meisjes. Wat gaan zij allemaal meemaken door mijn ziekte? Ze zijn zo vrolijk en staan zo vol in het leven. Ontdekkende, opgewekte pubers met alle drie een flinke dosis humor. Ze doen het goed op school, werken hard bij hun bijbaantjes en maken in het weekend een hoop lol met hun vele vrienden en vriendinnen. En ondeugend dat ze zijn! Hahaha. Van wie zouden ze dat nou hebben! Mijn meisjes hadden een grotendeels onbezorgde jeugd (op de scheiding van hun papa en mama na dan). Hadden… want met de komst van het grote, zwarte monster in…