Borstkanker

Afgelopen week na de chemo was een zware, confronterende week. Maandag was ik erg ziek. Dinsdag hyper door de medicijnen, maar positief hyper. Woensdag afschuwelijk hyper. En alle dagen niet kunnen slapen door de zware medicijnen die zorgen voor dat hypergevoel. Donderdag was een zwarte dag. Donderdag kreeg ik namelijk te horen dat 1 van de 2 poortwachtersklieren die uit mijn oksel zijn gehaald positief is. Een uitzaaiing dus. Uitzaaiing in poortwachtersklier Nu deed ik daar zelf in mijn vorige blog over als nieuws dat niet helemaal uit de lucht zou komen vallen (vanwege de grootte en kwaadaardigheid van mijn…

Doodziek was ik gisteren. Doodziek van mijn eerste chemo. Van de 3 zakjes gif die in mijn lichaam zijn gegaan. Misselijk, draaierig, heel zwak, een raar gevoel door heel mijn lichaam, pijn in mijn maag… Misschien was het wel te vergelijken met heel erg dronken zijn. Zoals ik mij dat herinner na het drinken van een Limoncello na een uitgebreid wijnarrangement. 2x ben ik ontzettend ziek, draaierig en misselijk geweest van Limoncello. Een vinger in de keel deed wonderen. Voor mij geen Limoncello meer. Maar wel of geen Limoncello nemen is een keuze. Chemo meestal niet. En het voelde nog…

Maandag start mijn chemotherapie. Dat heb ik gisteren gehoord. Bah, bah, bah. Dat is iets waar ik als een berg tegenop zie. Vanzelfsprekend om alle vervelende bijwerkingen die gepaard kunnen gaan met chemotherapie, maar ook omdat het alle goede cellen in mijn lijf ook vernietigt. Mijn lichaam waar ik altijd zo goed voor heb gezorgd, met sporten, supplementen en gezonde voeding. Dat sterke lichaam moet ik nu laten afbreken door er vrijwillig gif in te laten spuiten. Maar ik moet. Ik heb geen andere keuze. Ik heb het afgelopen vrijdag voor de 4e keer gevraagd: is chemo echt nodig? Ja,…

Ik kom net van mijn gesprek met de oncoloog waar ik samen met vriendin C naartoe ben geweest. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe fijn al die support van jullie allemaal is. Je zal het allemaal alleen moeten doen! Maar het tegendeel is waar. Ik krijg zoveel hartverwarmende reacties en ook echt hulp aangeboden. Dat voelt zo ontzettend goed. Zoals ik al eerder schreef: dat zoiets slechts, zoveel goeds en moois teweeg brengt! Heel bijzonder. En ik heb de operatie gehad voor de verwijdering van mijn schildwachtklier / poortwachtersklier. Gesprek met de oncoloog Maar goed, het gesprek met de oncoloog.…

Wat een rare, enerverende dag was het gisteren. ’s-Ochtends naar het ziekenhuis met mijn jongste dochter A om haar hechtingen te laten verwijderen van haar kruisbandoperatie. Daarna zelf weer terug naar het ziekenhuis om een hartritme functie meting te doen. Na deze ziekenhuisbezoeken probeerde ik te werken, maar de vraag of de kanker wel of niet uitgezaaid was speelde de gehele dag door mijn hoofd. Ik heb ’s ochtends in het ziekenhuis gevraagd of er al iets bekend was en om 16 uur nogmaals naar het ziekenhuis gebeld. Zonder resultaat. Om 17 uur kreeg ik eindelijk het verlossende telefoontje dat…

Vandaag gaat het mwah! Ik merk dat het mentaal toch best zwaar is. Afgelopen vrijdag heb ik natuurlijk de PET Scan gehad en vandaag gaat steeds door mijn hoofd: heb ik uitzaaiingen of niet! Wel of niet? Please laat ik geen uitzaaiingen hebben! Die onzekerheid is killing. Ik heb geen idee wanneer ik de uitslag te horen krijg. Donderdag zat ik bij de oncoloog. Toen is met spoed een PET Scan ingepland voor de dag erna, afgelopen vrijdag. Ook is er een afspraak ingepland met de oncoloog voor komende donderdag. Maar zolang zullen ze mij niet op de uitslag laten…

Als je ziek bent hebben mensen de volstrekt logische en menselijke eigenschap jou te vertellen over hun bekenden die de ziekte ook hebben gehad. Iedereen heeft inmiddels helaas wel dierbaren of kennissen die kanker hebben of hebben gehad, dus genoeg verhalen. De buurvrouw die genezen is van borstkanker of de tante die ook chemo had en haar haar heeft kunnen behouden. Allemaal positief bedoeld om daar over te vertellen, maar NIET DOEN! Iedere kanker is anders en ook iedere borstkanker is anders. Het is appels met peren vergelijken. Ieder heeft haar eigen behandelplan. Een klein knobbeltje in de borst is…

Wat heb ik gisteren gelachen. En eergisteren ook. Met mijn meiden. Ik deed het in mijn broek van het lachen. Tranen over mijn wangen. Keihard gelachen. Wat een humor hebben die drie. Ieder op hun eigen manier. We hadden het over dance en techno feesten / festivals waar ik graag naartoe ga. En dat ik zo graag dans. Urenlang. Ik vertelde dat ik op de ene muziek beter kan dansen dan op de andere en dat ik daar echt heerlijke ‘danspasjes’ kan doen. Hahaha. Toen werd ik natuurlijk gelijk in de maling genomen en werden de gekste danspasjes gedaan. Hilarisch.…

Vandaag zou ik mijn behandelplan te horen krijgen. Spannend. Want dat gaat mijn hele leven het komende jaar of de komende twee jaar bepalen. Ik kon niet in slaap komen gisterenavond en heb een klein stukje genomen van mijn op Ibiza gekochte slaappillen (daar vrij te verkrijgen bij de apotheek!). Dat hielp. Uiteindelijk heb ik toch nog wat uurtjes slaap kunnen pakken. Bizar hoe je leven ineens volledig in het teken van kanker staat. En dat alle andere zaken waar je mee bezig was naar de achtergrond worden geschoven en minder belangrijk lijken te zijn. Bizar ook hoe je gedachten…

Vanmorgen werd ik wakker met de waarom vraag. De waarom vraag die voor mij altijd een teken is geweest van negativiteit of zwakte. Als het leven moeilijk is zeg dan niet ‘why me’, maar ‘try me’. Dat was mijn instelling. En dat is het nog steeds. De why me vraag doet mij denken aan de karikatuur van Tineke Schouten in ‘Ik heb een heel zwaar leven’. Geweldige performance. De waarom vraag die door mijn hoofd ging was niet de why me / waarom ik vraag. Want met mij worden vele andere mensen getroffen door kanker, andere vreselijke ziektes of afschuwelijke…