Daphne

Een duivels dilemma noemt mijn moeder het. Dat is inderdaad waar ik nu weer mee te dealen heb... een duivels dilemma. Vandaag bij mijn afspraak met de chirurg in het AVL had ik mijn vragenlijstje klaar. Vragen over al dan niet een okselkliertoilet (niet, alleen bestralen) en vragen over de huid- en tepelbesparende operatie. De chirurg begon echter over een borstbesparende (bb) operatie. Ze zei dat de chemo en immuno zo goed zijn werk heeft gedaan dat alles weg is. En dat zij dus ook maar een klein stukje uit mijn borst hoeft te verwijderen. Ik dacht mijn beslissing genomen…

Na het gesprek bij het AvL heb ik uiteindelijk toch gekozen voor een borstreconstructie met siliconen ipv met eigen weefsel. Bovendien kies ik voor een operatie waarbij mijn hele borst wordt leeggehaald. Doordat de tumor door de chemo en immunotherapie geheel verdwenen is, had ik ook een borstbesparende (bb) operatie kunnen ondergaan. Maar omdat ze niet zeker weten of de DCIS kalkspatjes in mijn borst ook weg zijn, kies ik ervoor mijn gehele borst leeg te laten halen. Een huidbesparende borstverwijdering met directe reconstructie dus. Als dat kan. Dat zal ik woensdag horen. Als mijn huid en tepel ook aangetast…

Diep. Ik zat diep. En dat had alles te maken met wel of geen directe DIEP-flap (borst gemaakt van buikweefsel)! Ik had het ontzettend moeilijk met het nemen van een beslissing over de borstoperatie die ik binnenkort moet ondergaan. De beslissing die ik wél genomen had was dat ik mijn hele borst wilde laten leeghalen (huid- en tepelbesparend). Geen borstbesparende operatie, maar alles eruit. Zo krijgen voor mijn gevoel de kalkspatjes met DCIS, als die er nog zitten, geen kans meer om zich weer tot kanker te ontwikkelen. Maar verder gingen mijn gedachten alle kanten uit. De ene keer was…

Mijn zoektocht naar de meest geschikte borstoperatie en reconstructie is volop gaande. En dat is niet gemakkelijk. Het zorgt voor een hoop onrust en onzekerheid omdat ik nog steeds geen behandelplan heb en nog geen duidelijke voorlichting heb gekregen bij alle instanties over de verschillende opties. Het is echter 1 minuut voor 12! In maart moet ik geopereerd worden. Kan dat nog? Zijn er dan überhaupt nog operatiekamers beschikbaar? Opereren gebeurt vaak 3 à 4 weken na de laatste chemo. Of iets langer als het een uitgebreidere operatie betreft. Het protocol is dat het (ooit) aangetaste weefsel zo snel mogelijk…

Het is niet te geloven... Ik schreef het gisteren al op Facebook, direct na mijn bezoek aan het AvL: mijn hele tumor is weg! Gewoon weg! Weg! Weg! Het is niet te geloven. De chemo en immunotherapie hebben zeer goed hun werk gedaan. Uiteraard ben ik aan de ene kant enorm blij. Onbeschrijflijk blij. Aan de andere kant heb ik ook te horen gekregen dat dit positieve resultaat weinig positieve gevolgen zal hebben voor het vervolgtraject. Het is nog steeds niet duidelijk of ik een borstbesparende (bb) operatie kan of een borstamputatie moet en op welke manier. De noodzaak van…

Gelukkig. Ik voel me nog steeds gelukkig. Hoe mooi is dat! Door mijn voorgaande blogs vol drama schets ik misschien een ander beeld. Maar het tegenovergestelde is waar. Ik sta iedere dag vol goede moed op. Ben niet chagrijnig of boos. Niet zielig of down. Ik ben eerder vrolijk en positief. Tuurlijk moet ik even slikken en een paar traantjes laten als mijn haren eraf gaan en ik mijn stekelkoppie zie. Tuurlijk baal ik enorm als ik moet concluderen dat ik mij toch echt moet laten bestralen. Met alle gevolgen van dien. Tuurlijk is het heftig dat ik al die…

Ik weet het niet. Ik weet nog steeds niet wat voor borstoperatie en borstreconstructie ik kan en wil hebben. Ik ben momenteel druk met oriënteren en het is enorm lastig om een reconstructie te vinden die een mooi resultaat oplevert. Zowel de oncoloog als de plastisch chirurg voelen de tumor in mijn borst niet meer. Ik ook niet. Dat is natuurlijk heel positief. Ik ben dan ook heel benieuwd wat er uit de MRI komt die ik op 15/1 in het AVL heb laten maken. Op 14/1 had ik weer een gesprek met mijn chirurg. Dat verliep beter dan de…

Het is zover… ik ben kaal! VRE-SE-LIJK! Waar ik vanaf het begin van de diagnose zo bang voor was, is werkelijkheid geworden. Ik ga proberen te omschrijven wat dat met je doet als vrouw. Of in ieder geval wat het met mij doet, want ik kan natuurlijk niet voor anderen praten. Vrouwen die in het ‘normale’ leven al weinig aan hun haar of uiterlijk deden, hebben er misschien minder moeite mee, maar wellicht ook niet. Want je haar verliezen en kaal zijn, maakt je kwetsbaar. Het voelt als 'met de billen bloot gaan'. Ik weet dat veel vrouwen er moeite…

Gelukkig nieuwjaar! Mag het nog? Tuuuuuuurlijk. 😊. Ik wens jullie een geweldig 2019. Een jaar vol liefde, geluk en genieten. Een jaar van uitdagingen en kansen pakken. Een jaar vol naastenliefde, zelfliefde en luisteren naar je gevoel.  Een jaar van lief zijn voor jezelf en elkaar. Een jaar van acceptatie, van niet veroordelen. En wat al niet meer. Ik wens jullie zoveel toe. Het leven kan zo mooi zijn. Maar in de eerste plaats wens ik jullie een goede gezondheid toe. Zoals ik al eerder schreef: als je gezond bent heb je duizend wensen. Als je ziek bent, heb je…

Hoe ga ik deze blog schrijven … Ik wil er geen zeikblog van maken, maar heb wel een hoop punten die de afgelopen tijd niet goed zijn gegaan in het ziekenhuis. Ik beoog met mijn blogs een eerlijk inzicht te geven in alles wat erbij komt kijken als je de diagnose kanker krijgt. Uiteraard vanuit mijn perspectief. Sommige blogs zijn vrolijker en positiever dan andere blogs. Maar altijd eerlijk en oprecht. Het zou ook niet realistisch zijn als ik alleen maar blogs zou schrijven over hoe geweldig ik mij voel. 😊 Ik ga in deze blog dus ook maar gewoon…